Jacques Ferrandez, dzieło mające na celu uczczenie wiecznej świetności jego rodzinnej Algierii

Dzieci belgijskiej linii, której ojcami byli Hergé i Edgar P. Jacobs , trzej Jacques'owie – Tardi, Loustal i Ferrandez – narzucili sobie bardzo osobisty wszechświat, na przemian radosny i melancholijny, pełen ruchu i emocji, łącząc swoją sztukę graficzną z powieściopisarzem. Tardi to Céline; Loustal , Simenon i Ferrandez to Camus. „Bo to był on, bo to byłem ja…” Tylko kategorie niewyrażalnego, nieredukowalnego mogą przywołać spotkania tak ważne w życiu artysty, tak wyłączne i decydujące jak szalona miłość czy wielkie przyjaźnie.

Kiedy rozmawiamy o Albercie Camusie z Jacques’em Ferrandezem, którego „Obcy, Pierwszy człowiek i Gość ” (Gallimard) oprawił w ramy, opowiadanie ze zbioru „Wygnanie i Królestwo”, ze zdumieniem zauważamy, że jego uwodzenie wciąż działa jak pierwszego dnia. To jest esencja łaski. A Albert Camus, który poświęcił swoją pracę dyplomową świętemu Augustynowi…