Interdyscyplinarność – od sloganu do praktyki

Skąd bierze się tak często powtarzany w świecie badań nakaz interdyscyplinarności? Książka zbiorowa pod redakcją Wolfa Feuerhahna i Rafaela Mandressiego, Histoire de l'interdisciplinarité (wydanie Sorbony, 426 stron, 35 euro), oferuje możliwości zrozumienia jej historii. Dla autorów nie chodzi o ponowne wymyślanie fałszywych genealogii, mgliście zaczerpniętych z ideałów współpracy z Encyklopedii Denisa Diderota lub z dążeń do „syntezy” z początku ^XX wieku. Wychodząc od zastosowań i użytych etykiet, analiza leksykometryczna ujawnia pojęcie między latami 20. a 30. XX wieku. Podkreśla zarówno dyfuzję ze Stanów Zjednoczonych do Europy, jak i ekscentryczną pozycję tych programów, które prosperują poza najbardziej prawowitymi instytucjami, na styku pomniejszych dyscyplin.

Posłuchaj także podcastu. Jak naukowcy współpracują (3/5)

To właśnie dzięki amerykańskim fundacjom filantropijnym interdyscyplinarność stała się prawdziwym sztandarem przeciwko sklerozie podziałów dyscyplinarnych od lat 30. XX wieku. Fundacja Rockefellera prowadziła zatem kampanię wraz z Ligą Narodów na rzecz internacjonalizacji nauki, aby zachęcić do utworzenia rządu naukowców zajmujących się zarządzaniem współczesnym światem z perspektywy epidemiologicznej lub ekonomicznej. Finansowane od 1940 roku przez armię amerykańską, która postrzegała to jako sposób na podział świata, studia regionalne , na przykład, miały łączyć różne dyscypliny (lingwistykę, historię, antropologię, ekonomię itp.) w danym regionie.

Trzy dekady później etykieta ta niezaprzeczalnie stanowi wyznacznik instytucjonalnej nowoczesności. W kontekście zimnej wojny i dekolonizacji, wzrost interdyscyplinarności był ustrukturyzowany hasłem efektywności: nauka musi być lepiej zorganizowana. „Interdyscyplinarność administrowana” przez instytucje kontrastowała z „interdyscyplinarnością deklarowaną” przez badaczy. Od 1960 roku praktyka ta upowszechniła się w Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju oraz Generalnej Delegacji Badań Naukowo-Technicznych, uwypuklając słabości uniwersytetu.

Pozostało Ci 43,45% artykułu do przeczytania. Reszta jest zarezerwowana dla subskrybentów.