French Kiss, legendarny jacht Pucharu Ameryki, świętuje swoją rocznicę w Hyères
Francuski pocałunek – ci, którzy przeżyli lata 80., nie zapomną tej nazwy. To 12-metrowa (a właściwie 20-metrowa) łódź, która w 1987 roku dotarła do półfinału Pucharu Ameryki, z francuską załogą pod dowództwem kapitana Marca Pajota. Po raz pierwszy w tamtych czasach.
Francuska historia sukcesuPotężny aluminiowy żaglowiec, który obecnie cumuje przez cały rok w porcie Hyères, zaprojektowany przez architekta Philippe'a Brianda, obchodził w tę sobotę swoje 40-lecie. Z tej okazji wszyscy członkowie jego pierwotnej załogi, których średnia wieku wynosiła wówczas 27 lat, przybyli na miejsce, aby spotkać się i wziąć udział w przyjacielskich regatach.
Piętnastu marynarzy na pokładzie trenowało w porcie Sète, a zwycięzca regat Route du Rhum i medalista olimpijski Marc Pajot właśnie podjął się tego nowego wyzwania, po samotnych regatach transatlantyckich.
W sobotę obecni byli również prezes grupy Kis France, Serge Crasnianski, ich sponsor i były burmistrz Sète, Yves Marchand, a także większość historycznej załogi i obecny właściciel łodzi, Christophe Babule, wielki fan tej przygody od czasów wczesnej młodości.
French Kiss miał się zmierzyć z zaprzyjaźnionym statkiem tej samej klasy, a konkretnie z France 1, tym razem wykonanym z drewna, dawnym 12MJI Barona Bicha, wpisanym na listę zabytków, który był pierwszym francuskim statkiem, który brał udział w Pucharze Ameryki w 1970 roku.
Dwa legendarne żaglowce z bazą w HyèresPodobnie jak French Kiss, statek ten jest cumowany przez cały rok przy nabrzeżu Marcela Bicha w porcie Hyères, gdzie obaj giganci kontynuują trening.
Wsparcie dla francuskiej załogiPodczas gdy obecna reprezentacja Francji przygotowuje się do kolejnego Pucharu Ameryki, który odbędzie się w Neapolu w 2027 r., weterani chcieli zapewnić ją o swoim wsparciu i przekazać dalej ducha drużynowego, który w tę sobotę, 40 lat później, wciąż wydawał się bardzo żywy.
Var-Matin
