Leonard Lauder stworzył przemysł kosmetyczny, jaki znasz

Dzień przed Dniem Ojca Leonard Lauder, ojciec branży kosmetycznej, zmarł. Leonard, 92 lata, był najstarszym synem Estée Lauder, kobiety, która założyła wartą wiele miliardów dolarów firmę o tej samej nazwie w rodzinnej kuchni. Leonard pełnił funkcję prezesa i dyrektora generalnego The Estée Lauder Companies przez kilka dekad. Jak napisała na Instagramie Linda Wells, redaktorka Air Mail Look i założycielka Allure , moment jego śmierci był „odpowiedni”: „Był ojcowską postacią dla wielu z nas w branży, w tym dla mnie”. W swoich wspomnieniach The Company I Keep: My Life in Beauty napisał : „Pamiętam, jak siedziałem w kuchni i patrzyłem, jak moja matka gotuje kremy do twarzy na kuchence”.

Kontynuując dziedzictwo matki, Leonard stał się wczesnym obrońcą kobiet i doprowadził The Estée Lauder Companies na niezwykłe wyżyny. Mierząc ponad 6 stóp wzrostu, „Leonard był tak pięknym olbrzymem — dosłownie i w przenośni”, mówi ELLE Gwen Flamberg , dyrektor ds. urody w Grazia . Zapytany o swoje podstawowe zasady biznesowe, Leonard powiedział, że zasada nr 1 to odpowiedzialność, ale nazwał tę zasadę nr 2: „Nigdy nie podejmuj ważnej decyzji bez kobiety przy stole. Dorastając z matką taką jak Estée Lauder, jak mógłbym nie szanować i nie szukać inteligentnych, twardych kobiet? Silne kobiety podejmowały niektóre z najlepszych decyzji dla tej firmy”. Jamie Rosen,redaktorka współpracująca z Town & Country i założycielka Substack Office of the Surface , wspomina Leonarda przemawiającego na jej zajęciach w szkole biznesu na Emory i zachwycającego studentów: „Był zdecydowanie najbardziej charyzmatycznym gościem, jakiego mieliśmy, ale miał też wiele konkretnych rad, z których wiele było sprzecznych z tym, co zakładałam na temat prowadzenia udanego biznesu. Chodziło mniej o bycie bezwzględnym, a bardziej o bycie sprytnym. Podkreślał, że należy otaczać się ludźmi, którzy są mądrzejsi od ciebie, a [to dotyczyło również kobiet]”.

Leonard Lauder.

Leonard był innowatorem, który stworzył wiele „pierwszych” rzeczy dla branży kosmetycznej. Skośny kształt dzisiejszych szminek był spontanicznym wynalazkiem, który stworzył po zauważeniu, że kobiety marszczą usta podczas nakładania. Szybkim błyskiem majsterkowania wyjął maszynkę do golenia Gillette i przeciął szminkę pod kątem. (Wynalazki przychodziły mu do głowy nawet podczas snu — powiedział, że pomysł na barwiony błyszczyk do ust przyszedł mu do głowy we śnie). Leonard wymyślił również zwrot „indeks szminki”, termin ekonomiczny odnoszący się do odporności kosmetyków na recesję, którą zaobserwował od kryzysu z 2001 r., i stworzył pierwsze laboratorium badawczo-rozwojowe firmy.

Jego pierwsza żona, Evelyn, sprawiła, że ​​różowa wstążka na raka piersi stała się wszechobecna ( stworzyła ją razem z Alexandrą Penney, redaktorką w SELF ) i założyła Breast Cancer Research Fund . Estée Lauder Companies uczyniło z tego globalną misję podnoszenie świadomości na temat tej choroby, zaczynając od dystrybucji kart badań nad rakiem piersi przy stanowiskach w całym kraju. BCRF jest obecnie największym prywatnym fundatorem badań nad rakiem piersi, a liczba zgonów z powodu tej choroby spadła o 44 procent od czasu założenia organizacji charytatywnej w 1993 roku. „Kiedy Evelyn i ja siedzieliśmy przy kuchennym stole, rozmawiając o możliwej fundacji łączącej badania laboratoryjne nad rakiem piersi i badania kliniczne, Leonard podsłuchał i powiedział: 'Jestem w!'” — wspomina założyciel BCRF, dr Larry Norton, dyrektor naukowy. Leonard został honorowym przewodniczącym. „Naprawdę piękne wspomnienie mam z nabożeństwa żałobnego dla Evelyn, które rodzina zorganizowała w Teatrze Koch. Sposób, w jaki o niej mówił! Przypomniał sobie historię ich poznania i powiedział: „To była moja dziewczyna... moja Evelyn” – mówi Flamberg.

Leonard Lauder i jego pierwsza żona, Evelyn Lauder, na gali w Whitney Museum of American Art w 2008 roku.

Kiedy dołączył do firmy w wieku 25 lat w 1958 roku, miała ona tylko jedną markę i sprzedaż poniżej 1 miliona dolarów. Znany jako kolekcjoner, cecha osobowości, którą rozwinął jako młody chłopak, który najpierw kolekcjonował pocztówki i plakaty, Leonard kolekcjonował również firmy. Obecnie The Estée Lauder Companies obejmuje ponad 20 marek sprzedawanych na ponad 150 rynkach. Opracował marki wewnętrznie, takie jak Clinique, a także kupił i rozwinął firmy, takie jak Jo Malone London i Bobbi Brown .

Leonard kupił firmę Browna o tej samej nazwie w 1995 roku, a ich długa relacja zaczęła się od rozmowy telefonicznej i wycieczki po jego sztuce. Mówi ELLE : „Powiedział mi, że bijemy go w sklepach i że chciałby nas kupić. Powiedziałam mu, że nie jesteśmy na sprzedaż. Potem zaprosił mnie na kolację do swojego pięknego mieszkania w Central Parku. Był taki prawdziwy i normalny. Od razu poczułam się komfortowo”. Później Brown pokazała mu łódź, którą nazwała jego imieniem , nazwaną TYLL , co oznacza „Dziękuję, Leonardzie Lauderze”, a on umieścił zdjęcie katamaranu na lustrze w swojej sypialni.

Leonard udzielił Brown porad biznesowych, w tym starego powiedzenia „prosić o wybaczenie, a nie o pozwolenie”. Wyjaśnia: „On sam był trochę łamaczem zasad i z tym błyskiem w oku zawsze zachęcał mnie do podążania za intuicją i robienia tego, co wiedziałam, że jest najlepsze. Był ostatecznym przewracaczem oczami i kręcącym głową, gdy dzwoniłam do niego, aby omówić przeszkody, i wiem, że musiał zachować równowagę i radzić sobie zarówno ze stroną kreatywną, jak i biznesową. Był najbardziej otwartym, wnikliwym, kreatywnym i błyskotliwym myślicielem, który tak samo głęboko troszczył się o formułę i marketing, jak o sprzedaż. Zawsze był równie podekscytowany, gdy słyszał o moich innowacjach, jak o wyniku finansowym. Nigdy nie chciał ujednolicić mojej marki i uczynić jej taką jak wszystkich innych. Wierzył w wyjątkowość i prostotę tego, kim byliśmy”.

Leonard odniósł również tak wielki sukces w dystrybucji, że niedawno powiedział Air Mail, że jego sztuczką na zaśnięcie było myślenie o sklepach stacjonarnych. „Zamiast liczyć owce, w myślach zaznaczam wszystkie specjalistyczne domy towarowe, do których kiedyś sprzedawaliśmy, zaczynając od Portland w stanie Maine, od Porteous, Mitchell & Braun, i kierując się wzdłuż wschodniego wybrzeża, mijając RH Stern i Filene's w Bostonie, Gladding's w Providence, G. Fox w Hartford i tak dalej. Zazwyczaj zasypiam, zanim dotrę do Nowego Jorku”.

Leonard lubił również kolekcjonować sztukę, zawsze z zamiarem dzielenia się swoimi dziełami z innymi. „Kolekcjonuję, aby zachować i dzielić się tym, co gromadzę dla obecnych i przyszłych pokoleń” — powiedział ArtNews. Często organizował również wydarzenia w swoim domu dla branży kosmetycznej. „Moim najmilszym wspomnieniem o Leonardzie jest to, kiedy zostaliśmy zaproszeni do jego domu i domu Evelyn, aby zobaczyć słynny obraz Gustava Klimta „Dama w złocie”” — wspomina Flamberg.

Leonard Lauder przemawiający na imprezie BCRF Hot Pink w 2012 roku.

Podarował 78 dzieł sztuki Metropolitan Museum, obecnie nazywanemu Leonard A. Lauder Cubist Collection , i stał się największym dobroczyńcą Whitney Museum. Whitney downtown nazwało budynek jego imieniem. „A kiedy umrę, co mam nadzieję, że nastąpi jeszcze długo, wszystkie moje dzieła sztuki zostaną rozprowadzone do muzeów lub moje odbitki zostaną rozprowadzone, plakaty zostaną rozwieszone, wszystko. Należą do ludzi, nie do mojego domu, ale do domu ludzi, którym są muzea” — powiedział w przemówieniu w 2020 roku na Brandeis University .

„Myślę, że czuł, że ma obowiązek związany z jego sukcesem — obowiązek ochrony i dzielenia się — a jego filantropia była niezrównana” — mówi Sarah Brown , była dyrektor ds. urody w Vogue i założycielka Sarah Brown Advisory. „Ślad, jaki on i jego rodzina odcisnęli na nowojorskich instytucjach kulturalnych, a zwłaszcza jego wsparcie dla postępu badań nad rakiem piersi, niewątpliwie zmieniły i uratowały ludzkie życia”.

Leonard Lauder i Victoria Beckham.

Leonard był również znany ze swojego nastawienia na ludzi i z radością mówił ludziom w ostatnich latach, że jest Chief Teaching Officer firmy. „Uważał, że bogactwo firmy to jej ludzie i skupiał się na mentoringu i wspieraniu rozwoju w ramach zróżnicowanej puli talentów firmy” — powiedział The Estée Lauder Companies w komunikacie prasowym po jego śmierci. Uwielbiał odręcznie pisane notatki z podziękowaniami, często pisane na jego charakterystycznym niebieskim papierze firmowym w kształcie jajka drozda. Bobbi Brown nadal ma wszystkie swoje. „Zachowywałam każdą notatkę, którą dostałam na jego niebieskim papierze firmowym, a także mam kilka pocztówek. Niektóre zostały dostarczone pocztą, ale większość z nich została dostarczona osobiście w tych teczkach manilowych, które przywieźli kurierzy. To on również zachęcił mnie do pisania pocztówek do setek klientów, gdy podróżowałam po świecie, poznawałam nowych ludzi i wymyślałam nowe pomysły”.

Pisarz Jamie Rosen wspomina: „Nazywano go [mistrzem] 'mistrzem piękna' i z pewnością nim był, ale uważam, że jego spuścizna dotyczy ludzi. Ludzi, w których wierzył na początku ich kariery (na przykład Bobbi Brown!) i sposobu, w jaki sprawiał, że inni czuli się — częścią czegoś większego niż oni sami”.

Brown się zgadza. „Za każdym razem, gdy go widziałam, czułam, że mnie słuchają i wspierają. Często kończyliśmy rozmowę słowami: „Kocham cię”. Wiem, że Leonard wzruszył wiele osób w ten sam sposób, a wielu z nas go kochało i podziwiało. Ale Leonarda zawsze było wystarczająco dużo dla nas wszystkich”.