Najwięksi zwycięzcy i przegrani ugody w sprawie House v. NCAA: Amatorstwo umarło, a podział klasowy się pogłębia

Długo oczekiwana ugoda w sprawie Izby Reprezentantów USA kontra NCAA w końcu stała się rzeczywistością , otwierając uniwersytetom drogę do bezpośredniego płacenia swoim sportowcom już od 1 lipca.

Jest wiele do rozważenia w tym, co może być najbardziej znaczącym dniem w historii sportu akademickiego. Jak szkoły będą faktycznie płacić swoim sportowcom ? Kto będzie nadzorował ten nowy świat podziału dochodów? Czy tak bardzo potrzebna stabilność faktycznie nadejdzie z ugody Izby Reprezentantów, którą niektórzy reklamują jako magiczną pigułkę?

Wśród nich są pewni zwycięzcy i przegrani, których rzeczywistość w tym nowym świecie po House'ie ulegnie drastycznej zmianie.

Nie tylko sportowcy futbolu i koszykówki skorzystają na ugodzie Izby, ale z pewnością są największymi beneficjentami. Te dwa sporty wspierały wydziały sportowe przez lata, generując większość przychodów i nie widząc żadnych zysków. Teraz szkoły będą musiały płacić swoim najlepszym sportowcom znaczne pieniądze oprócz NIL pieniędzy, które mogą zarobić gdzie indziej, co już było dla wielu z nich ogromnym dobrodziejstwem.

Niesamowite, jak daleko zaszły sprawy w ciągu zaledwie ostatniej dekady: od sporów o stosunkowo skromne stypendia, do świata, w którym piłkarze i koszykarze mogą zarabiać miliony i rzeczywiście to robią.

Wczesne lata NIL charakteryzowały wyjątkowe postacie, takie jak kibic Miami John Ruiz, który nie wstydził się wydawać dużych pieniędzy, aby zobaczyć zwycięstwo swoich ulubionych drużyn. Pieniądze eksplodowały w ostatnich latach od doniesień o 20 milionach dolarów drużyny Ohio State, która wygrała mistrzostwa kraju w zeszłym sezonie, do ery 40 milionów dolarów w składzie, jak powiedział Curt Cignetti z Indiany w wywiadzie dla CBS Sports tej wiosny . Teoretycznie te dni już minęły.

Tak, istnieje spory sceptycyzm w branży co do tego, czy izba rozliczeniowa o nazwie NIL Go wytrzyma kontrolę prawną i powstrzyma sponsorów przed wykorzystywaniem NIL wyłącznie w celu „płacenia za grę”, ale jeśli to zadziała (a NCAA i konferencje Power Four rozpaczliwie na to liczą), miną dni, w których trzeba było wydawać 3 miliony dolarów na defensywnego rozgrywającego dla NIL, a szkoły ze szczególnie zamożnymi sponsorami wykorzystały przewagę, jaką miały przez ostatnie cztery lata.

Jedna dodatkowa uwaga: Szkoły, które mogą wykorzystać lokalne firmy chętne wydać prawdziwe pieniądze NIL, będą miały dużą przewagę, jeśli NIL będzie ściśle kontrolowane pod kątem „uczciwej wartości rynkowej”, jak zamierza clearinghouse. Jeśli kampus twojej szkoły znajduje się w dochodowym obszarze metropolitalnym, tym lepiej.

Teraz, gdy koncepcja płacenia sportowcom bezpośrednio stała się rzeczywistością, należy zwrócić uwagę na negocjacje zbiorowe/zatrudnienie/związki zawodowe jako kolejny ważny temat, z którym sport akademicki musi się zmierzyć. Istnieją organizacje, w tym Athletes.org , które przewidziały ten moment i są gotowe pomóc w forsowaniu negocjacji zbiorowych, aby pomóc rozwiązać wiele nowych problemów, które pojawiają się wraz z zatwierdzeniem ugody Izby.

Sportowcy akademiccy stają się pracownikami, co jest koszmarem dla wielu administratorów uczelni, ale widać ocieplenie idei zbiorowych układów pracy, w tym ostatnio ze strony kanclerza University of Tennessee Donde Plowman i AD Danny'ego White'a . Zbliżająca się sprawa Johnson v. NCAA może orzec, że sportowcy powinni być uważani za pracowników. W międzyczasie spodziewaj się, że coraz więcej AD i innych dyrektorów sportowych uczelni zacznie wierzyć, że zbiorowe układy pracy mogą być najlepszą nadzieją.

Określenie „student-sportowiec” od dawna jest oszustwem i częścią grzechu pierwotnego NCAA, ale jego śmierć staje się oficjalna teraz, gdy uniwersytety mogą płacić swoim sportowcom bezpośrednio od 1 lipca. Długo, długo na to czekaliśmy i jest to wynik poważnych procesów sądowych — O'Bannon, Alston i House, żeby wymienić trzech — oraz przepisów stanowych zmierzających do tego wielkiego momentu. Nie wszystkim fanom może się to podobać, ale dni, w których najlepsi sportowcy otrzymywali jedynie zakwaterowanie i wyżywienie, już minęły.

Dwie najbogatsze konferencje, które otrzymają więcej pieniędzy z College Football Playoff i ich umów na prawa telewizyjne niż ich bracia z Power Four (ACC i Big 12), są dobrze przygotowane na ten nowy świat podziału przychodów. To nie jest dokładnie nowy rozwój sytuacji — te konferencje radziły sobie całkiem nieźle w starym systemie — ale powinno to ugruntować ich panowanie nad sportem uniwersyteckim. A jeśli zobaczymy przyszłe przegrupowanie lub konsolidację, bardziej prawdopodobne jest, że będzie to spowodowane głębokim pragnieniem bycia w jednej z tych dwóch konferencji, aby pomóc pokryć rosnące koszty związane z podziałem przychodów.

Znaczna część ugody Izby będzie skupiona na futbolu, ale Big East dobrze przygotowało się do skorzystania na koszykówce uniwersyteckiej. Widzieliśmy już, jak szkoły Big East mają przewagę w sezonie 2025-26, przeznaczając więcej pieniędzy z podziału przychodów na koszykówkę męską niż wielu ich rówieśników, ponieważ nie muszą się martwić o wydawanie dziesiątek milionów na futbol.