Najwięcej emerytów ISSSTE osiągnie po 2050 r.; przekroczy 2 miliony emerytów

Szczytowa liczba emerytów ISSSTE zostanie osiągnięta po 2050 r. i będzie wynosiła ponad dwa miliony emerytów. W związku z tym od tego roku konieczne będą największe wydatki publiczne na ich finansowanie, gdyż obecnie 99,9% emerytur ISSSTE jest dotowanych przez rząd federalny.

Według prognoz tego samego instytutu, szczytowa liczba emerytów pobierających dziesiąty rok życia przypadnie na 2037 r. — czyli tych, którzy pozostaną w starym systemie emerytalnym solidarnościowym obowiązującym przed reformą z 2007 r., którą nauczyciele CNTE chcą teraz znieść.

„Populacja emerytów objęta uchylonym prawem, będąca populacją zamkniętą, zmniejsza się z czasem i szacuje się, że do 2057 r. będzie stanowić mniej niż 1% całkowitej liczby emerytów” – podkreśla ISSSTE w swoim Raporcie finansowym i aktuarialnym za rok 2024.

Według danych Instytutu Ubezpieczeń Społecznych i Usług dla Pracowników Państwowych (ISSSTE), obecnie na mocy uchylonej ustawy pobiera emeryturę 444 945 osób.

W przypadku emerytur w ramach Dziesiątego Systemu Przejściowego, raport kontynuuje, „będą one doświadczać stałego wzrostu przez następne 14 lat, osiągając szczyt w 2037 r., a następnie spadając w tempie podobnym do swojego wzrostu”.

„Oczekuje się, że zanim system ten obejmie ponad milion emerytów, nastąpi spadek” – dodano w raporcie. Obecnie systemem tym objętych jest 821 918 emerytów.

Należy zauważyć, że powyższe prognozy Instytutu nie uwzględniają zamrożenia minimalnego wieku emerytalnego na dziesiąty okres przejściowy, na co zgodziła się pod koniec marca prezydent Claudia Sheinbaum na wniosek nauczycieli złożony przez Krajowego Koordynatora Pracowników Oświaty (CNTE).

ISSSTE prognozuje w swoim raporcie, że emerytury w ramach systemu indywidualnych kont w Afores (Stowarzyszeniu Funduszy Emerytalnych) będą wzrastać, aż staną się najliczniejsze.

„Tego typu emerytury staną się powszechne, gdy emerytury z innych systemów emerytalnych zostaną wycofane” – wyjaśnia. Obecnie tylko 59 490 pracowników sektora publicznego otrzymuje emerytury w ramach tego programu.

Pod koniec 2024 r. ISSSTE miało 1,3 mln emerytów, którym w tym samym roku należało wypłacić świadczenia w wysokości 339,394 mld pesos.

Praktycznie całość tych pieniędzy musiał pokryć rząd federalny, a jedynie 0,1% pochodziło z opłat i składek czynnych pracowników państwowych, którzy wpłacają składki do Instytutu.

ISSSTE ostrzega jednak, że biorąc pod uwagę obecne warunki, „liczba emerytów prawdopodobnie będzie stopniowo wzrastać w nadchodzących latach, osiągając szczyt ponad 2 milionów emerytów po 2050 r.”

Jakie plany emerytalne są dostępne w ISSSTE?

Obecnie w ISSSTE obowiązują trzy systemy emerytalne: Ustawa uchylona, ​​Dziesiąta Ustawa przejściowa oraz konta indywidualne ww.

Emerytura na podstawie uchylonej ustawy to emerytura dostępna dla emerytów, którzy pobierali już emeryturę przed wejściem w życie reformy ISSSTE z 2007 r., która weszła w życie 1 kwietnia tego roku.

W ramach tego systemu emerytury są emeryturami o zdefiniowanym świadczeniu: są przyznawane na podstawie wynagrodzenia emeryta i stażu pracy. Teoretycznie są one płacone wspólnie przez aktywnych pracowników. Minimalny wiek emerytalny był niższy od wymaganego w powyższych przepisach.

Dziesiąty system przejściowy to ten, z którego mogli korzystać urzędnicy państwowi, którzy już wpłacali składki na ISSSTE w momencie wdrażania reformy z 2007 r., ale chcieli pozostać w poprzednim systemie.

Pomysł polegał na tym, aby minimalny wiek emerytalny dla emerytów objętych dziesiątym okresem przejściowym stopniowo wzrastał, aż do 2028 r., kiedy wyniesie 60 lat dla mężczyzn i 58 lat dla kobiet.

Jednak pod koniec marca prezydent Claudia Sheinbaum na prośbę nauczycieli zamroziła wiek emerytalny na poziomie 58 lat dla mężczyzn i 56 lat dla kobiet.

Wreszcie, w ramach reformy z 2007 r. wprowadzono system indywidualnych kont emerytalnych. W tym systemie emerytury emerytów są finansowane z oszczędności, które zgromadzili w ciągu całego swojego życia zawodowego na indywidualnych kontach oszczędnościowych.

W powyższym systemie minimalny wiek emerytalny wynosi 65 lat.

Mimo że emerytury przyznawane w ramach systemu solidarnościowego przed reformą z 2007 r. były wyższe od tych przyznawanych w ramach wyżej wymienionych reform, należy zauważyć, że system ten nie był już finansowo zrównoważony.

Aby system emerytalny oparty na solidarności mógł działać, liczba młodych pracowników w aktywnym zatrudnieniu musi być większa niż liczba emerytów, aby ci pierwsi mogli wspólnie płacić emerytury tych drugich.

Obecnie w ISSSTE na każdego emeryta przypada mniej niż jeden aktywny pracownik, więc rząd federalny musi polegać na wydatkach publicznych, aby sfinansować niemal w całości emerytury pracowników stanowych.