Sojusznicy PSOE dostosowują swoje naciski, aby uniknąć kryzysu rządowego.

Rosnąca niecierpliwość partnerów i sojuszników PSOE w związku z jej sposobem radzenia sobie z kryzysem wynikającym z przypadków korupcji, które wybuchły w Ferraz, spycha sesję ustawodawczą na śliską ścieżkę. Jednak strach przed przedterminowymi wyborami, w których PP i Vox zyskują na popularności, przynajmniej na razie powstrzymuje najbardziej agresywne impulsy.

W obliczu milczenia Pedro Sáncheza, który nie skontaktował się ze swoimi partnerami w celu osiągnięcia porozumienia w sprawie pakietu środków, które przedstawi Kongresowi w najbliższą środę, partia Yolandy Díaz postanowiła wczoraj odpowiedzieć podwójnym wyzwaniem. Pierwsze: przedstawić propozycję utworzenia państwowego biura antykorupcyjnego na plenarnej sesji Kongresu. Drugie: przedłożyć Radzie Ministrów przedłużenie płatnego urlopu opiekuńczego przed końcem lipca.

Są to ważne kwestie dla szkoleń, ale prawda jest taka, że ​​są one raczej chwilowym zjawiskiem niż namacalnymi środkami. Ponieważ żadna z propozycji nie zależy wyłącznie od Sumar.

Utworzenie biura antykorupcyjnego wymaga większości parlamentarnej, która nieuchronnie pochodzi z PSOE (Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej). A jeśli chodzi o urlop rodzicielski, debata w Radzie Ministrów nie gwarantuje niczego, jeśli socjalistyczne skrzydło władzy wykonawczej zdecyduje się go nie promować. Innymi słowy, ostateczna kontrola tego, co pojawia się lub nie pojawia się w Dzienniku Urzędowym (BOE), pozostaje, jak wskazują źródła koalicyjne, prerogatywą socjalistów.

Sumar zdaje sobie z tego sprawę, ale uważa, że ​​jest to najwłaściwszy sposób na wyprowadzenie PSOE ze „stanu szoku”, w którym się znalazła: „To pierwszy krok w kierunku skutecznej zmiany ustawodawstwa” – twierdzą źródła ze środowiska pluralistycznego.

PNV jest bardziej ostrożny. Baskijscy nacjonaliści nie planują „otwierać żadnych akt”, dopóki nie usłyszą od Sáncheza w tę środę. I odmawiają przyłączenia się do nacisków ze strony innych partii, takich jak Koalicja Wysp Kanaryjskich, której sekretarz generalny namawiał Sáncheza do ubiegania się o wotum zaufania. Dla partii Aitora Estebana moment wymaga bardziej słuchania niż działania.

W Esquerra Republicana krytyka łączy się z politycznymi kalkulacjami. Zajęcie się sprawą Cerdána i wybór Montse Mínguez na rzecznika socjalistów nie zostały dobrze przyjęte, ponieważ partia uważa, że ​​„PSC nigdy nie będzie w stanie obronić interesów Katalonii”. Ale ERC woli ostrożność: w tym tygodniu stawką jest kluczowa karta w negocjacjach nowego modelu finansowania.

Dwustronne spotkanie rządu hiszpańskiego i rządu katalońskiego 14 lipca jest postrzegane jako decydujące. Dyskusja koncentruje się na wzmocnieniu katalońskiej agencji podatkowej, co jest niezbędne do przejścia do większej suwerenności fiskalnej, zgodnie z ustaleniami z PSC. Dlatego krytyka jest wyważona, bez łamania taktycznego poparcia dla rządu.

Jedyną partią, która całkowicie porzuciła logikę równowagi, jest Podemos. Po rozstaniu z Sumar i rosnącej izolacji parlamentarnej działa jako opozycja z lewicy. Pablo Fernández, sekretarz organizacji, zasugerował wczoraj, że Sánchez straci szansę na zdobycie zaufania Podemos, „jeśli nie podejmie się jasnej samokrytyki”.

Na 24 godziny przed doniosłym pojawieniem się prezydenta równowaga pozostaje na swoim miejscu. Ale z coraz mniejszym przekonaniem.