Rodrigo Pacheco upada w swoim debiucie na Roland Garros

Od redakcji

Gazeta La Jornada, wtorek, 20 maja 2025 r., s. a11

Paryskie marzenie Rodrigiego Pacheco dobiegło końca. Meksykański tenisista odpadł w pierwszej rundzie kwalifikacji Rolanda Garrosa, przegrywając 6-4, 6-3 z Ekwadorczykiem Álvaro Guillénem. Pacheco przez cały mecz próbował odpierać zaciekłe ataki przeciwnika, lecz nie udało mu się awansować do fazy zasadniczej.

To było niesamowite przeżycie, bardzo mi się podobało, chociaż nie był to wynik, na jakim mi zależało. Mam nadzieję, że wyciągnę wiele wniosków z tej porażki i pójdę naprzód. W pierwszym secie byłem bardzo blisko, ale było kilka szczegółów. W drugim rozdziale zacząłem dobrze, ale potem wymknęła mi się partia, której nie powinienem był przegrać. Mam nadzieję, że w następnym konkursie osiągnę lepsze wyniki i będę się dalej uczyć – oświadczył zawodnik na zakończenie konkursu.

Jukatan jest pierwszym Meksykaninem, który wziął udział w grze pojedynczej mężczyzn w paryskim turnieju od 2010 r., kiedy to Santiago González brał udział w tej samej rundzie kwalifikacyjnej; Wczoraj jednak nie czuł się komfortowo na mączce.

Guillén przejął kontrolę nad grą dzięki potężnemu serwisowi, zdobywając pięć asów serwisowych i 69 procent punktów już przy pierwszej próbie. Skuteczność pierwszego serwisu Pacheco wyniosła 62 procent, choć udało mu się trafić tylko jednego asa serwisowego .

W wieku 20 lat ten trójkolorowy tenisista pokazał, że jego kariera rozwija się dynamicznie, stając się numerem jeden wśród juniorów i zaskakując w tym roku podczas Mexican Open, docierając do ćwierćfinału. Obecnie zajmuje 262. miejsce w rankingu ATP, a jego wyjątkowo agresywny styl gry pozwolił mu zdobyć tytuł juniorskiego debla na kortach Rolanda Garrosa w 2023 roku u boku Rosjanina Jarosława Demina.

Guillén z kolei zajmuje 180. miejsce w rankingu i jutro w drugim meczu fazy kwalifikacyjnej zmierzy się z Argentyńczykiem Andreą Collarinim, walcząc o miejsce w podstawowym składzie turnieju.

Reprezentantką Meksyku na turnieju Roland Garros będzie nadal Renata Zarazúa, która wystąpi w singlu, natomiast Santiago González, Miguel Ángel Reyes-Varela i Giuliana Olmos wystąpią w deblu.

Od redakcji

Gazeta La Jornada, wtorek, 20 maja 2025 r., s. a11

W ramach Narodowych Igrzysk Olimpijskich 2025 Narodowej Komisji Kultury Fizycznej i Sportu (CONADE), które rozpoczęły się 16 maja, Sekretarz Edukacji Publicznej Mario Delgado Carrillo pogratulował uczniom-sportowcom osiągnięć w ciągu pierwszych trzech dni zawodów.

Sekretarz podkreślił w mediach społecznościowych, że sport jest szansą na pokój, grą i częścią strategii zapobiegania uzależnieniom oraz promowania zdrowych nawyków, którą promuje prezydent Claudia Sheinbaum za pośrednictwem Ministerstwa Edukacji Publicznej (SEP) we współpracy z 32 stanami.

W ten weekend w Tlaxcala rozpoczęły się zawody sportowe w ramach Narodowej Olimpiady CONADE 2025. Rozegrano zawody w koszykówce 3x3, breakdance i tenisie stołowym.

W klasyfikacji medalowej prowadzi Jalisco z 17 medalami (10 złotymi, czterema srebrnymi i trzema brązowymi), kolejne miejsce zajmuje Coahuila z pięcioma medalami (trzema złotymi, jednym srebrnym i jednym brązowym), Baja California z czterema (dwoma złotymi i dwoma srebrnymi) oraz stan Meksyk na piątym miejscu, z jednym medalem z każdego metalu.

W tenisie stołowym Jalisco wyróżniło się, zdobywając 10 złotych, trzy srebrne i trzy brązowe medale; Baja California i Coahuila zdobyły po dwa złote medale, jednak ostatecznie zdobyły dwa srebrne i cztery brązowe.

W koszykówce kobiet 3x3 złoto w latach 2007-2008 zdobyła drużyna Oaxaca, srebro przypadło drużynie San Luis Potosí, a brąz drużynie Hidalgo.

W konkursie breakdance złote medale podzieliły między siebie Guanajuato ze stanu Meksyk, Querétaro i Quintana Roo. Srebrne medale przypadły stanom Chihuahua, Mexico City, Coahuila i Jalisco, natomiast brązowe medale przypadły stanom Guanajuato, Chihuahua, Nuevo León i Oaxaca.

W Olimpiadzie bierze udział 40 000 sportowców w 52 dyscyplinach.

▲ Młody Iñaki zdobył trzy medale międzynarodowe. Zdjęcie María Luisa Severiano Zdjęcie María Luisa Severiano

Adriana Diaz Reyes

Gazeta La Jornada, wtorek, 20 maja 2025 r., s. a12

Kiedy Iñaki Hernández miał trzy lata, marzył o skoku z trzeciej liny na Arenie México. Jego ojciec Andrés i wujkowie, fani wrestlingu, prowadzili go przez pierwsze sesje treningowe, aby rozwinąć takie umiejętności, jak giętkość i siła. Dziewięć lat później, 500 kilometrów od domu, sportowiec dąży do realizacji nowego celu: zostania mistrzem olimpijskim w skokach do wody.

Na początku było mi bardzo trudno znieść rozłąkę z rodziną; Przeprowadzka do Guadalajary była trudną decyzją, ale miałam pełne wsparcie rodziców. Mój cel to zdobycie złota na Igrzyskach. Wierzę, że mogę to osiągnąć, ponieważ opieram się na fundamentach, które zdobyłem, trenując zapasy i gimnastykę – powiedział 12-latek La Jornada .

Zdjęcie Iñakiego przed mikrofonami drużyny Panam Sports poruszyło kilka dni temu media społecznościowe, gdy młody skoczek zadedykował swój złoty medal swojej matce, Perli.

Prawda jest taka, że ​​moja mama nie mogła przyjechać i to jej dedykuję ten wpis. Kocham Cię Mamo! – powiedziała ze łzami w oczach po zdobyciu pierwszego miejsca w skokach z trampoliny trzymetrowej podczas Igrzysk Panamerykańskich w Medellín.

Scena szybko stała się viralem i wywołała falę sympatii, podziwu i wsparcia zarówno ze strony użytkowników, jak i osobistości ze świata sportu.

Jestem bardzo szczęśliwy z powodu tego, co wywołał ten film, moja mama była bardzo szczęśliwa, a to był właśnie cel. Mam nadzieję, że pewnego dnia będę mógł stać się takim wielcy nurkowie, jak ci, których mają Meksyk; „Szczególnie podziwiam Germána Sáncheza” – powiedział.

Z rozświetlonymi oczami sportowiec pochwalił się trzema międzynarodowymi medalami, które do tej pory zdobył, dzieląc się jednocześnie swoim podziwem dla zapaśnika La Parki .

„Nie osiągnąłem celu, jakim było zostanie zapaśnikiem, ale nadal bardzo lubię oglądać walki. To naprawdę fajny i rozrywkowy sport. La Parka , w szczególności, wydaje mi się charyzmatycznym sportowcem, który dużo wchodzi w interakcje z ludźmi” – dodał Iñaki, który przez siedem lat uprawiał gimnastykę.

Skoczek dzielił basen z takimi medalistami olimpijskimi, jak Gabriela Agúndez i Osmar Olvera, którzy doradzali mu, jak udoskonalać swoje osiągnięcia.

„Mówią mi głównie, że mam poprawić swoją postawę, stać się pewnym siebie zawodnikiem i że jeśli włożę w to cały swój wysiłek, pewnego dnia będę taki jak oni ” – dodał sportowiec, który dzieli swoje dni między treningi i naukę w pierwszym roku liceum.

Rano się uczę, a potem idę na trening. Bywają chwile, kiedy mam ochotę się poddać, ale moi przyjaciele i rodzina pomagają mi się nie poddawać.

Kolejnym celem Iñakiego są igrzyska olimpijskie, na których ma nadzieję zdobyć kilka medali. Mimo że ma na swoim koncie medale międzynarodowe, nie jest uważany za faworyta.

W Meksyku nie można być zadowolonym z żadnych zawodów; Poziom jest bardzo wysoki w każdej kategorii, więc muszę trenować i ciągle udoskonalać swoją technikę. Nie mamy czasu na odpoczynek, mistrzowie muszą dać z siebie sto procent, a nawet więcej.

Za kilka godzin Iñaki wróci do Guadalajary, gdzie pod okiem swojego trenera Salvadora Cháveza, ucznia Ivána Bautisty, będzie kontynuował budowanie swojej kariery, która zapowiada się na sukces.

Choć jestem bardzo młody, mam jasno sprecyzowane cele. Bardzo trudno jest mi być z dala od rodziny, ale myślę, że ostatecznie będzie warto – podkreślił sportowiec.

▲ Meksykański alpinista był pierwszym Latynosem, który zdobył te szczyty. Zdjęcie @virialvarezmx

Adriana Diaz Reyes

Gazeta La Jornada, wtorek, 20 maja 2025 r., s. a12

Od ponad dziewięciu lat Viridiana Álvarez rzuca wyzwanie ludzkim ograniczeniom. Temperatury sięgające 40 stopni poniżej zera, nieprzejezdne drogi, brak jedzenia i możliwość śmierci na każdym podjeździe.

Nic z tego nie powstrzymało meksykańskiego alpinisty, który wczoraj otrzymał wpis do Księgi Rekordów Guinnessa jako pierwszy Latynos, który zdobył 14 najwyższych gór świata.

Najtrudniejszą częścią tej przygody było obserwowanie, jak ludzie umierają na moich oczach. Straciłem wielu przyjaciół i bliskich mi osób. Bardzo trudno jest mi poradzić sobie z tymi doświadczeniami. Musimy jednak nadać życiu sens, oddać hołd ludziom, którzy odeszli od nas, i dotrzeć tam, gdzie oni sami chcieliby dotrzeć – stwierdziła Viridiana.

Álvarez zdobył swoją pierwszą górę w wieku 30 lat; Od tego momentu jego celem stało się zdobycie ośmiotysięcznika i wniesienie na szczyt flagi Meksyku.

„Nie było ani jednej wyprawy, podczas której nie powiedziałbym: 'Co ja tu robię? Jestem taki zmęczony.' To była bardzo wymagająca podróż, ponieważ umysł nieustannie rzuca ci wyzwania. Trening mentalny był niezbędny, aby utrzymać cel w zasięgu wzroku; były miejsca, w których można było zmieścić tylko jedną stopę, a potem trzeba było pomyśleć: „Nie spadnę, nie mogę spaść” – wspominała.

Wśród gór zdobytych przez Viridianę wyróżniają się m.in. Everest, Kanchenjunga, Cho Oyu, Annapurna i Gasherbrum II.

W październiku ubiegłego roku Viridiana dotarła na ostatnią z 14 gór z twarzą poparzoną zimnem i większą częścią ciała zamarzniętą. Wyjął meksykańską flagę, położył ją na szczycie i podziękował losowi za bezpieczne dotarcie na szczyt.