Prawnuk Henriego Matisse stworzył kolekcję ceramiki inspirowaną sztuką przodka

Alex Matisse, ceramik, a prywatnie prawnuk słynnego malarza Henriego Matisse’a, w najnowszym projekcie sięgnął po najbardziej znane dzieła swojego pradziadka. Wyjątkowa kolekcja kubków, talerzy i półmisków to nie tylko odświeżenie pamięci o francuskim artyście, ale też i personalna podróż po dziedzictwie Alexa.

Jak przekonuje ceramik – Alex Matisse, bycie prawnukiem tak znanego malarza wcale nie ułatwia ścieżki kariery. Przeciwnie, ciążąca rodzinna presja zobowiązuje do podjęcia jeszcze większej pracy, by być postrzeganym przez pryzmat własnych dokonań, a nie swoich przodków.

Dlatego też młody Matisse postanowił podążać swoją własną artystyczną drogą, która i tak w końcowym efekcie doprowadziła go do spotkania z pradziadkiem. Efekt tej „współpracy” jest niezwykłym hołdem dla mistrza, który upamiętnia jego najważniejsze dzieła, ale też i pokazaniem rzemieślniczego kunsztu jaki oferuje jego prawnuk.

East Fork – wyjątkowa pracownia ceramiki Alexa Matisse’a

Od samego początku Alex Matisse nie był zainteresowany malarstwem. Jego artystyczna dusza wybiegała nieco w inne rejony, oddalając się od rodzinnego dziedzictwa. Zgodnie ze swoimi zainteresowaniami ukończył studia garncarskie w Guilford College w Karolinie Północnej, po których otworzył swoją własną pracownię ceramiki East Fork. Dzięki swojej pracowitości, ale też i niebywałemu talentowi i rzemiośle, bardzo szybko zyskał uznanie, a jego firma z biegiem lat zaczęła się powiększać.

Obecnie East Fork ma swoją własną fabrykę, ale też i sklepy w Asheville, Atlancie i Brooklynie, gdzie sprzedaje wysokiej jakości ceramikę dedykowaną kuchni, ale też świece czy szkło użytkowe. Matisse jest odpowiedzialny za cały proces powstawania przedmiotów, podkreślając nieustannie swoją pasję tworzenia:

- Proces jest naprawdę piękny. Mieszasz, łączysz, tworzysz szkliwa, testujesz je. To nauka, to zwykła ciężka praca. Najlepiej czuję się na hali produkcyjnej. To właśnie kocham.

Choć Matisse bardzo chciał samodzielnie zapracować na swoje nazwisko, to nie ukrywa, że miłością do ceramiki zaraził go właśnie pradziadek, którego ceramiczne przedmioty towarzyszyły mu w dzieciństwie. Artysta podkreśla silną więź ze swoim przodkiem również dzięki domowym litografiom na ścianach, które od lat go inspirowały.

Henri Matisse na ceramice - spotkanie z pradziadkiem przy stole

Alex Matisse, który „oddalił się” od rodzinnego dziedzictwa, w 2025 roku zwieńczył jeden ze swoich najważniejszych projektów – niezwykłą sentymentalną kolekcją ceramiki, która poświęcona jest pamięci dziełom jego pradziadka Henriego Matisse’a.

Praca nad kolekcją zajęła artyście dwa lata, a każdy produkt został misternie przygotowany. Alex nawiązał współpracę ze swoim bratem, który obecnie kieruje fundacją Les Héritiers Matisse, by stworzyć unikatową serię, inspirowaną pracami pradziadka. Dekory zostały wykonane w warsztacie we Francji i zatwierdzone przez Georgesa Matisse’a w imieniu fundacji przed ich wypaleniem.

Aby jak najlepiej oddać charakter dzieł pradziadka, Alex skupił się na jego twórczości w późniejszych latach życia, w tym na akwafortach i kolażach. W kolekcji znalazły się talerze obiadowe ozdobione sylwetkami kobiecych postaci z serii „Nu Bleu” (1952), mniejsze talerze ozdobione portretami wykonanymi oryginalnie w technice akwaforty, które były inspirowane grafikami Matisse’a: „Bédouine au grand voile” (1947) i „Nadia au regard sérieux” (1948), talerze deserowe ozdobione liśćmi i kształtami wyglądającymi jak wycięte z wielkiego płótna „La Perruche et la sirène” (1952), kubek z kolażem „Kobiety i małpy” (1954), duży półmisek ozdobiony rysunkiem platanowego drzewa, który Matisse narysował cienką, czarną linią „Le Platane” (1951).

Błękit Henriego Matisse'a - La Sirene

Jak przyznaje artysta, najtrudniejszym było uzyskanie właściwego odcienia błękitu. Analizując dzieła mistrza, Alex zauważył, że nawet pradziadek nie zawsze uzyskiwał jednakową barwę w swoich pracach. Na potrzeby tej kolekcji East Fork stworzył specjalny odcień błękitu o nazwie La Sirène, który jest bardzo zbliżony do tego, który używał Henri Matisse.

Stworzenie tej kolekcji to nie tylko hołd tradycji i rodzinnemu dziedzictwu. To bardzo osobiste i personalne spotkanie dwóch artystów w różnych przestrzeniach czasowych, których oprócz więzów krwi łączy sztuka.