'Hiç kimsem yokmuş gibi hissediyorum': Evlat edinme bakımından ayrılmak, gençleri yaşam becerileri konusunda zor durumda bırakıyor

Çoğu çocuk büyümek ve kendi başına olmak için sabırsızlanırken, Ontario, Brownsville'de yaşayan Cynthia Quaite yetişkinliğe adım atmanın hayatındaki en yalnızlaştırıcı deneyim olduğunu söylüyor.

Ergenlik yıllarını çocuk esirgeme kurumunda, koruyucu aileler arasında mekik dokuyarak ve ruhsal sağlık sorunlarıyla uğraşarak geçiren genç kız, sistemden ayrılmanın, içinde geçirdiği yılların toplamından daha zor olduğunu söylüyor.

"Bu noktada hiç kimsem yokmuş gibi hissediyorum," dedi eski bir Crown vesayeti altındaki Quaite, Ekim ayında 23. doğum gününden sonra sistemden tamamen yaşlanarak ayrıldı. "Kelimenin tam anlamıyla beni anlayan hiçbir ailem ve arkadaşım yok. Bu kısım gerçekten zor."

Quaite, altı yaşındayken bir çocuk yardım sosyal hizmet görevlisiyle tanıştı ve 14 yaşında koruyucu ailelerde yaşamaya başladı. Ergenlik çağında kaygı, depresyon ve kendine zarar verme gibi ruh sağlığı sorunlarıyla mücadele etti.

Sistemdeyken, yerel çocuk yardım derneğinin onu koruyucu ailelerle eşleştirerek ve üniversiteye gitmesine yardımcı olarak desteklediğini, ancak şimdi "normal, günlük insan işlerini" kendi başına çözmek zorunda kaldığını söyledi.

"Arabayla ilgili her şey pencereden atıldı. Bana faturaları nasıl ödeyeceğimi veya bir daireye nasıl sahip olacağımı söylemediler," dedi. "Bu tür şeyler için kime soracağımı veya kimi arayacağımı bile bilmiyorum."

Ontario'da çocuklar 18 yaşına kadar çocuk refahı sisteminde kalabilirler, ancak 18 ila 22 yaşları arasında erişebilecekleri ek hizmetler vardır. 2023 itibarıyla çocuk yardım topluluklarının, gençlere konut, istihdam ve finans konularında eğitim veren programlar geliştirmek için Çocuk, Toplum ve Sosyal Hizmetler Bakanlığı'nın kılavuzunu kullanmaları gerekmektedir.

Bakanlık yaptığı açıklamada, "[Rehber] çocuk yardım kuruluşlarının gençlerin bakımdan çıkmaya hazır olduğundan emin olmalarını sağlamaktan sorumlu tutulmaları için yeni gereklilikler içeriyor" dedi.

Bakanlık, "13 yaşında çocuk yardım toplulukları geleceğe yönelik planlar hakkında tartışmalar başlatacak. 15 yaşında ise konuşmalar finansal okuryazarlık, market alışverişi, özgeçmiş oluşturma ve sosyal hizmetlere ve diğer desteklere nasıl erişileceği gibi yaşam becerilerinin geliştirilmesine kayıyor" dedi ve programın bakım altındaki eski gençlerin girdileriyle oluşturulduğunu ekledi.

Ancak Quaite, genişletilmiş hizmetlere rağmen bir günde tüm desteği kaybetmenin zor olduğunu söyledi.

"Üniversiteden mezun oldum, dolayısıyla bu işi bildiğimi varsaydılar ve yardıma ihtiyacım olmadığını düşündüler ama durum hiç de öyle değildi," dedi.

Aileye en yakın şeyi kaybetmek

Quaite, çocuk refahı sisteminden ayrılmanın en zor kısmının, bir sosyal hizmet görevlisiyle yıllardır sürdürdüğü ilişkisini kaybetmek olduğunu söyledi.

"Onunla gerçekten iyi bir bağ kurdum, ona güvendim - ve diğer insanlara güvenmek benim için gerçekten zor - ve bir gün bana rastgele artık benim sosyal hizmet uzmanım olmadığını söyledi."

Aynı durum, 2012 yılında 21 yaşına geldiğinde sistemden ayrılan Woodstock, Ontario sakini Nadia Sorgente için de geçerliydi.

"21. doğum günümde gözlerimden yaşlar boşaldığını hatırlıyorum," dedi. "Herhangi bir Crown koğuşuna sorun, size doğum günlerini ağlayarak ve önlerinde ne olduğunu düşünerek geçirdiklerini söyleyeceklerdir, çünkü destek açısından bildiğimiz her şey gitti."

Sorgente, sistemden ayrıldıktan sonra sosyal hizmet görevlisiyle gündelik temasını sürdürdüğünü söylerken, herkesin bu kadar şanslı olmadığını söyledi.

Sorgente, "Bir anne figürünü ve vergilerle ilgili her konuda, iş bulmaya çalışırken, özgeçmiş üzerinde çalışırken yaslanabileceğiniz birini kaybediyorsunuz," dedi. "Bağlantınız olan son şeyi kaybediyorsunuz, bu aile gibi olurdu."

Geçiş desteği çağrıları

Sorgente, Quaite'in deneyimlerini ilk kez Facebook'ta okuduğunda, hemen bağlantı kurma ihtiyacı hissettiğini söyledi.

"O yaşta olduğumu ve o şekilde hissettiğimi hatırlıyorum," dedi ve ikisinin birbirlerine mesaj atmaya başladığını ekledi. "Şu anda 34 yaşında olmak ve hiçbir şeyin gerçekten değişmediğini görmek beni biraz endişelendirdi."

Sorgente, bakım altındaki eski gençlere yönelik ek desteğin 25 yaşına kadar uzatılmasını, özellikle daha iyi ruh sağlığı desteği ve ek sağlık kapsamına odaklanılmasını istediğini söyledi.

Quaite, aynı fikirde olduğunu ve çocuk yardım derneklerinin, insanların sistemden ayrıldıktan sonra bile erişebilecekleri hizmetler sunmasını istediğini, örneğin eski koruyucu aile çocuklarının arkadaşlıklar kurabileceği ve birbirlerinden yardım isteyebileceği isteğe bağlı bir destek grubu gibi hizmetler sunmasını istediğini sözlerine ekledi.

"Crown koğuşlarında büyüyen çocuklar kendilerini gerçekten yalnız hissediyorlar," dedi. "Sadece yanımızda olacak insanlara ihtiyacımız var, tek bir sağlam insana."