Tranen van Ronaldo versterken de Nations League – de eeuwige Portugese aanvoerder leidt zijn team op 40-jarige leeftijd naar de titel tegen Spanje

Cristiano Ronaldo stond niet meer op het veld toen de Nations League-finale na strafschoppen werd beslist. De Portugese aanvoerder was kort voor het einde van de reguliere speeltijd met een spierblessure van het veld gestuurd, terwijl de stand tegen Spanje 2-2 was. Hij was een respectabele 40-jarige, maar nu kon hij niets meer doen – en kon hij het nauwelijks aanzien. Ronaldo legde zijn hoofd in zijn handen of leunde ermee tegen de schouder van teamgenoot Diogo Dalot, zijn ogen al vochtig.

Kort daarna stroomden de tranen van vreugde uit zijn ogen. De Spaanse aanvoerder Álvaro Morata, de vierde doelpuntenmaker van zijn team, werd gedwarsboomd door doelman Diogo Costa. Alle Portugese spelers scoorden en de titel was binnen. Ronaldo stapte het veld op, knielde neer en de tranen rolden nog meer. Al snel verzamelden zijn teamgenoten zich om hem heen om hem te feliciteren. Ronaldo was hun talisman en spirituele leider: alsof ze geïnspireerd werden door de gedachte om dit laatste toernooi voor hem te winnen, net zoals Argentinië dat deed met Lionel Messi op het WK van 2022.

Portugal won voor Ronaldo, die sinds het winnen van de Italiaanse beker in 2021 met Juventus Turijn op de 35e titel in zijn indrukwekkende carrière had gewacht. En Ronaldo won voor Portugal, met zijn doelpunten in de 2-1 halve finale tegen Duitsland en de 2-2 gelijkmaker in de finale: zijn 138e interlandgoal in 221 wedstrijden. "Ik zou een been breken voor de Seleção", zei hij later. "Niets is beter dan titels winnen met Portugal. De tranen en het gevoel van vervulde plicht: dat is geweldig. Het is ons land; we zijn een klein land, maar wel een met grote ambities."

Natuurlijk is het belang van de Nations League geenszins te vergelijken met een WK. Maar de intense finale en het uitgelaten overwinningsfeest van de Portugezen in de Arena van München maakten duidelijk dat het format, althans voor de toplanden, al lang meer is dan een saaie bijzaak. Er is iets gebeurd met deze competitie, die de saaie oefenwedstrijden moest vervangen en in de eerste editie in 2019 door Portugal werd gewonnen: sinds de Spanjaarden in 2023 zegevierden en het jaar daarop het EK volgden, wordt de Nations League gezien als een katalysator voor zelfvertrouwen en winnaarsmentaliteit.

De Duitse bondscoach Julian Nagelsmann had dit effect al herhaaldelijk voor aanvang van het toernooi opgeroepen, maar nu is het Portugal dat hem van Duitsland naar het WK van 2026 brengt. Met uitzondering van nummer één van de wereld, Argentinië, zullen er weinig sterkere rivalen zijn op het WK dan deze Final Four van de Europese elite. De zeer getalenteerde Portugese selectie weet nu dat ze elke tegenstander kunnen verslaan, en na de teleurstellende uitschakeling in de kwartfinale van het EK 2024, draagt ​​het niet langer de last van onvervulde verwachtingen.

"Deze generatie verdiende een titel", zei Ronaldo, doelend op de vele spelers die er in 2019 niet bij waren. Onder hen bevindt zich de fantastische linksback Nuno Mendes, die werd uitgeroepen tot man van de wedstrijd en van het hele eindtoernooi.

De 22-jarige scoorde het doelpunt dat de 1-1 maakte, gaf de assist voor Ronaldo's 2-2, controleerde de geweldige Spaanse rechtsbuiten Lamine Yamal effectiever dan welke andere speler op die positie dit seizoen ook, maakte cruciale reddingen in de verdediging en blonk uit in de opbouw. ​​Als beloning vierde de Champions League-winnaar van Paris Saint-Germain, net als zijn clubgenoten Vitinha, João Neves en Gonçalo Ramos, voor het tweede weekend op rij de titel in het stadion van München.

De topscorer van de Nations League A (met in totaal acht doelpunten) zit eind deze maand echter officieel zonder club: Cristiano Ronaldo. Zijn contract bij Al-Nassr in Saoedi-Arabië loopt af. Een tijdelijke verbintenis elders voor het aankomende WK voor clubs is geen optie, hoe graag FIFA-voorzitter Gianni Infantino dat ook zou willen: dat maakte Ronaldo zaterdag duidelijk. Na de eindzege hintte hij op een mogelijk verblijf bij Al-Nassr.

De Methuselah onderstreepte vorige week zeker zijn waarde. Naast de doelpunten bewees Ronaldo met zijn spelinzicht en actieradius dat hij na veertig jaar nog steeds een plek kan claimen in een team als Portugal. Na het teleurstellende EK van vorig jaar was dit misschien wel zijn ware triomf: destijds leek zijn schijnbaar obsessieve drang om erbij te zijn de Seleção een last te zijn, want in bijna 500 minuten scoorde hij niet.

Ronaldo's persoonlijke revanche in de Nations League maakte hem ook tot een trouwe fan van Roberto Martínez. De Spaanse bondscoach van Portugal verdedigde Ronaldo consequent tegen alle kritiek. De controversiële coach nam aan het begin van het toernooi wel enkele controversiële beslissingen in de finale tegen Spanje, zoals het opstellen van de kleine middenvelder Neves als rechtsback tegenover de snelle dribbelaar Nico Williams. Desondanks wist Martínez de zegereeks van zijn grote buurman te doorbreken.

En dus hoefde hij na de wedstrijd geen vragen te beantwoorden over zijn persoonlijke toekomst, maar over de vraag of Portugal nu als favoriet voor het WK beschouwd kon worden. "Hoe mooi voetbal ook is, alles kan in 24 uur veranderen", zei Martínez.

Er is maar één ding dat nooit lijkt te veranderen: de eeuwige Cristiano Ronaldo.