'Ik deed auditie om de stem van Leo DiCaprio te zijn in Titanic en James Cameron koos mij': Pepe Toño Macías, stemacteur

Als je naar de stem van Pepe Toño Macías luistert, is het alsof je teruggaat in de tijd: naar de tijd dat je thuiskwam van school, de televisie aanzette en op het scherm Skipper, Private, Kowalski en Rico uit De pinguïns van Madagaskar verschenen . Het is ook alsof je teruggaat naar een zondag met het hele gezin, met iedereen lekker op bed, terwijl we voor de tiende keer naar de Titanic kijken.

Bijna onmerkbaar heeft Macías, een stemacteur wiens films in het Spaans zijn vertaald, generaties lang televisiekijkers en filmliefhebbers vergezeld. Met zijn stem gaf hij leven aan personages als Captain America, Deadpool, Christian Grey (Fifty Shades of Grey), Sebastian (La La Land), Neil Armstrong (First Man on the Moon), de Joker (Batman: The Dark Knight), Jack Dawson (Titanic) en nog veel meer.

Vanaf ongeveer 5-jarige leeftijd werkte hij mee aan enkele producties in de studio van zijn vader (die als ingenieur werkte bij radiostation XEW) en als partner van laatstgenoemde, waar hij ook werd gevraagd om de stem van kinderen te zijn in reclames en radiosoapseries.

Pepe Toño Macías studeerde aanvankelijk rechten, maar dat beviel hem uiteindelijk niet. Vervolgens begon hij zich te verdiepen in nasynchronisatiecursussen. Ook bereidde hij zich voor met cursussen aan de Faculteit Wijsbegeerte en Letteren van de Nationale Autonome Universiteit van Mexico.

In een interview met EL TIEMPO vertelde hij over zijn reis in de nasynchronisatie en deelde hij een aantal van zijn meest interessante werkervaringen.

Houd er rekening mee dat dit al vanaf zeer jonge leeftijd gebeurt. Ik heb altijd van tekenfilms gehouden en was altijd benieuwd waar al die Spaanstalige stemmen vandaan kwamen. Mijn vader had een paar studio's – die niet meer bestaan ​​– en ik nam al vanaf jonge leeftijd dingen met hem op, zoals bedrijfsvideo's en radiosoaps . Die wereld van stemmen leek mij altijd magisch.

Ik ben een acteur, maar geen imago-acteur. Natuurlijk heb ik het geprobeerd, maar het is niet mijn ding, en theater ook niet. Toen ik klaar was met de middelbare school, wilde ik acteerlessen volgen, maar mijn vader, die vrij streng was, stond erop dat ik rechten ging studeren. Ik deed het om hem een ​​plezier te doen, maar ik vond het nooit leuk. Zodra ik mijn diploma had behaald, begon ik mijn eigen pad te volgen.

Zelfs vóór mijn afstuderen volgde ik al acteer- en stemacteercursussen, omdat ik altijd al een passie voor stemacteren had gehad. Ik begon bij nasynchronisatiestudio's langs te gaan, ging bij een stemmenbureau werken, ontmoette belangrijke mensen en volgde workshops. Een van hen werd mijn mentor en introduceerde mij volledig in de wereld van het nasynchroniseren. Vanaf dat moment begon een sneeuwbaleffect dat, Godzijdank, tot op de dag van vandaag niet meer is gestopt.

In het begin waren alle karakters een uitdaging. Ik was aan het leren en probeerde gelijke tred te houden met de meer ervaren acteurs. Ik moest bij een nieuwe studio gaan werken, waar ze een soort vakbond vormden en op zoek waren naar nieuwe stemmen. In tegenstelling tot het traditionele proces begon ik niet met ondergeschikte rollen of omgevingen; Ik werd meteen in belangrijke rollen gestort.

Een van de eerste grote personages die ik insprak, was de hoofdpersoon van Dawson's Creek . Ik was geschokt, want het was een heel populaire serie en ik dacht: "Wauw! Ze hebben mij hiervoor uitgekozen." Kort daarna deed ik auditie voor de stem van Leo DiCaprio in Titanic en uiteindelijk koos James Cameron mij. Het selectieproces duurde maanden. Het was geweldig.

We hebben geen tijd om een ​​heel script te bestuderen of om rustig te gaan zitten en het personage vorm te geven. Vaak kom je bij de studio aan en legt de regisseur snel uit wie het personage is, wat zijn/haar toon is, leeftijd en het type stem.

Tegenwoordig bestaan ​​er 'creatieve brieven', vooral bij grote producties. Hierin wordt gedetailleerd ingegaan op het personage en wordt uitgelegd wat de stem moet overbrengen. Maar alles bouwen we momenteel. Er zijn geen repetities. Het is een vaardigheid die je door de jaren heen ontwikkelt.

Ik besteed veel aandacht aan het gezicht van het personage: zijn of haar gebaren, gezichtsuitdrukkingen en bewegingen. Ik leer de tekst uit mijn hoofd, zodat ik zijn gezicht niet uit het oog verlies. Dat is voor mij een belangrijke leidraad. Daar vind ik de emotionele toon.

Iedereen is welkom. Natuurlijk zou ik het liefst zien dat professionele acteurs meedoen, maar tegenwoordig komen er ook YouTubers, influencers en beroemdheden bij. Het hoort bij de verandering. Zolang er respect en eerlijke concurrentie is, is het verrijkend.

Het is het meest complexe personage dat ik ooit heb gespeeld, niet alleen vanwege de stem, maar ook vanwege wat het vertegenwoordigt: een veroorzaker van chaos. Je kunt dat niet afleiden uit persoonlijke ervaringen, zoals je dat wel zou doen met gevoelens als verdriet of vreugde . Die duisternis moet je ergens anders vandaan halen.

Ik kan me herinneren dat ik na de eerste opnamedag van The Joker thuiskwam en niet kon slapen. Ik voelde mij onrustig, alsof het personage aan mij was blijven plakken. De tweede nacht moest ik mediteren om mij van hem te kunnen losmaken.

Iets soortgelijks overkwam mij een keer na een hele intensieve draaidag: ik droomde over verschillende personages die ik die dag had gespeeld. Mijn ex-vrouw maakte mij wakker omdat ik in mijn slaap aan het huilen, lachen en praten was. Het was een mix van emoties die in mijn onderbewustzijn bleven hangen. Het overkomt mij niet meer, maar het was toch schokkend.

Een ander personage dat ik erg leuk vond, was Jammy, de eekhoorn uit Over the Hedge. Het wordt gespeeld door Steve Carell, die over spectaculair zangwerk beschikt. Ik regisseerde die film zelf, dus ik moest elk detail van zijn stem analyseren: of hij zijn strottenhoofd gebruikte, of hij zijn hoofd of borstkas moest gebruiken ... het was erg technisch, maar ook erg leuk.

Als stemacteurs kunnen wij de film vooraf niet zien. Enkel de directeur heeft toegang en kan ons begeleiden. Veel van wat we doen, is een directe, bijna intuïtieve constructie.

Maria Jimena Delgado Díaz