Maná: "Bij de Grammy's worden alleen de Anglo-awards uitgezonden; dat is een racistisch standpunt."

De laatste twee verkiezingen waarin Maná 's naam viel, hadden voor de Mexicaanse band niet slechter kunnen verlopen. Eerst voerden ze actief campagne voor Kamala Harris, steunden haar publiekelijk en gaven zelfs een concert ter ondersteuning van haar kandidatuur. Maar Donald Trump won, die ze nooit een gevaarlijke figuur hebben genoemd. Vervolgens werden ze genomineerd voor de Rock & Roll Hall of Fame, waar ze de eerste Spaanstalige band in de selecte club zouden worden, maar ze kregen niet genoeg stemmen en werden buiten de boot gelaten. Twee emmers koud water, zoals zanger Fher Olvera via een Zoom-verbinding vanuit Mexico toegeeft. Maar het kwartet uit Guadalajara heeft nu veel te vieren, want eindelijk, tien jaar later, is er een nieuw album van Maná: 'Noches de cantina' .

Het is waar dat ze geen nieuwe nummers hebben, maar herinterpretaties van hun klassiekers in een traditionele toonsoort, maar het komt met de extra aantrekkingskracht van samenwerkingen met Carín León, Christian Nodal, Alejandro Fernández, Pablo Alborán, Edén Muñoz, Sebastián Yatra, Joy Huerta (van Jesse & Joy), Mabel en Marco Antonio Solís, en ook met een Spaanse tournee: ze zullen optreden op 13 juni op het Tenerife Music Festival (Santa Cruz de Tenerife), op de 14e op het Lava Live Festival (Arrecife - Lanzarote), op de 20e op het Marenostrum Fuengirola (Fuengirola - Málaga), op de 22e op het Icónica Santalucía Sevilla Fest (Sevilla), op 26 juni in de Movistar Arena (Madrid), op de 28e op het Área 12 Festival (Alicante) en op 5 juli op het O ​​Gozo Festival (Santiago de Compostela).

Ook al hebben ze een album met covers van zichzelf uitgebracht, ik kan me voorstellen dat dit een 'greatest hits'-tournee wordt, toch?

Het probleem is dat we te veel nummers hebben die erg populair zijn in Spanje. We zijn niet echt een productieve groep geweest op albums, maar in onze ruim dertig jaar hebben we veel nummers uitgebracht die in jouw land erg goed ontvangen zijn. Dus we komen met een flinke dosis munitie.

Fans staan ​​te popelen om nieuwe nummers te horen. Wanneer komen ze uit?

We zijn al aan het schrijven, maar in de tussentijd hebben we "Noches de Cantina" uitgebracht, een album met covers van onze hits, dat qua arrangementen en artwork erg Mexicaans is... het zijn klassieke Maná-nummers, maar dan nóg Mexicaanser. We hebben Mexicaanse en Colombiaanse collega's, en ook een Spanjaard, Pablo Alborán .

Ben je erg teleurgesteld dat je niet in de Rock & Roll Hall of Fame zit?

Ik heb nooit hoge verwachtingen gehad, noch hiervan, noch van awards. Ik heb geen Grammy in huis, en ik wil niet arrogant overkomen, maar ik denk dat awards je ego opblazen, en een opgeblazen ego neemt je artisticiteit en creativiteit weg, evenals je nederigheid. Het was in ieder geval een aardig gebaar om een ​​groep te hebben die Spaans zingt en geen mainstream wereldwijd publiek heeft. De "Latijnse kracht" begint zich te laten zien, en dat is een prestatie voor de Spaanse taal.

Maar tot op de dag van vandaag is er nog steeds geen enkele Spaanstalige band in de zaal te vinden...

Ja, het is echt een grap. Rolling Stone Magazine publiceerde ooit een lijst met de 500 beste artiesten uit de geschiedenis, en daar stonden Maná, Bunbury en Paco de Lucía niet op. Het is een behoorlijk verknipte culturele kwestie voor het Angelsaksische rijk. Maar wij zijn vechters, en we gaan niet van het Spaans afstappen.

In Spanje is onlangs de Hispanic Music Hall of Fame opgericht, al is het initiatief vooralsnog bescheiden.

Als ze een vestiging in Latijns-Amerika openen, tekenen we in. Dat is wat we moeten doen. Laten we niet wachten tot de Amerikanen het doen, en het zelf doen. Anders blijven ze op ons neerkijken. Bij de Grammy's bijvoorbeeld zenden ze alleen de Engelstalige awards uit, en laten ze de Latino's in een klein kamertje naast de jazz- en klassieke muzikanten zitten. Ze behandelen ons als een minderwaardige categorie, volgens hen, omdat we niet aan de marketingeisen voldoen. Maar het is een racistisch standpunt.

Denk je dat Maná's actieve verzet tegen Donald Trump gevolgen kan hebben voor de groep? Hij heeft aangekondigd dat hij een onderzoek wil instellen naar alle artiesten die Kamala Harris, net als jij, steunden.

Het is duidelijk dat hij een hekel heeft aan Latino's, ook al zijn we de grootste minderheid in de Verenigde Staten en winnen we enorm aan politieke relevantie. Een deel van dat land is ons afgenomen en we heroveren het beetje bij beetje, met werk, met liefde, en maken dat land tot wat het is, omdat we brood op de plank brengen voor de gringo's. Velen van hen weten dat dit waar is, vooral in Californië. Ze weten dat wij de beste werknemers zijn, de mensen die zich het meest inzetten voor hun werk, en dat we al belangrijke plekken en bedrijven bezitten.

De Latino's in de Verenigde Staten gaan minder vaak naar concerten uit angst om uit te gaan en beroofd te worden. Wat vind jij hiervan?

Dat hoort bij het proces van een democratie die naar de verdoemenis gaat. Iemand die een dictator is, die door een groot deel van de bevolking niet mag worden, heeft de verkiezingen gewonnen. Maar zoals de boeddhisten zeggen: alles gaat voorbij. En die klote klootzakken gaan voorbij. Ik weet zeker dat die man niet meer herkozen zal worden, want dat zou heiligschennis zijn. De Amerikanen zelf zeggen dat het een schande is om zo'n president te hebben.