Salif Keita, naakt magnetisme bij Primavera Sound

In juli 2019 kondigde muzikant Salif Keita aan dat zijn toen recente album Un autre blanc (een jaar eerder uitgebracht) zijn laatste werk zou zijn. Hij noemde daarbij het "uitputtende" proces van componeren en opnemen, en dat mensen "geen platen kopen". Het is dus een feit: bijna vijf jaar later, in april, bracht de Malinese artiest So kono uit, een nieuw album waarop hij een sonische ommezwaai maakte en koos voor een akoestische, soms zelfs minimalistische, aanpak.

Nu brengt de glorieuze Afrikaanse maker zijn huidige project tot leven, door het radicaal akoestisch te kanaliseren en door een geluid dat zich momenteel verwijdert van de combinaties van tot voor kort, en alles is essentiëler en directer. Een optreden dat hij gisteren om 12.00 uur gaf in de Apolo Hall – je weet wel, de ruimte naast Paral·lel 62 waar een aantal concerten hebben plaatsgevonden die eigenlijk in het Auditori del Fòrum hadden moeten plaatsvinden – was bij aanvang halfvol. Een publiek van dertig jaar en ouder, goed geïnformeerd en zich bewust van waar ze aan begonnen, hoewel ze misschien niet zo'n essentiële Keita verwachtten, zeker niet in het begin.

Lees ook

Op 75-jarige leeftijd, gekleed in donkere kleuren en met een pet op, verscheen hij op het podium, aan de hand van een assistent. Zittend op een stoel