Het Congres heeft een nieuwe poging gelanceerd om de 4x1.000-belasting binnen 10 jaar af te schaffen: wat stelt het voor?

Deze week gaf het Congres van de Republiek tijdens zijn eerste debat groen licht voor House Bill 222 van 2024, dat erop gericht is de belasting op financiële transacties (GMF), bekend als de 4x1.000, geleidelijk af te schaffen; in een nieuwe poging van de wetgevende macht om een ​​einde te maken aan deze belasting waar de nationale overheid zo bezorgd over is.

Hoewel de intenties om deze belasting af te schaffen niet nieuw zijn, is het opvallend dat dit precies gebeurt op het moment dat de aftelling begint onder de regering van Gustavo Petro, op een moment dat het land voor een beslissing op de lange termijn staat, waarbij het mogelijk is om een ​​van de belangrijkste inkomstenbronnen te ontmantelen zonder dat er een duidelijke compensatie in zicht is.

Lees ook: Een op handen zijnde uitspraak heeft het chequeboek voor het betalen van energie- en gassubsidies geactiveerd.

Het wetsvoorstel, opgesteld door Huisvertegenwoordiger Christian Garcés (Democratisch Centrum), stelde aanvankelijk een reductieplan voor dat in 2023 zou eindigen. Naar aanleiding van een voorstel in dit debat werd echter een geleidelijke overgang goedgekeurd die in 2027 van start gaat en tot 2035 loopt. Met andere woorden, de uitvoering ervan zal niet de verantwoordelijkheid zijn van de huidige regering, maar van de volgende. Dat wil zeggen dat de 4x1.000 belasting, die al tientallen jaren wordt bejubeld als een tijdelijke en "anti-technische" belasting, geleidelijk wordt afgeschaft, terwijl er in de Casa de Nariño een nieuwe president aantreedt.

fiscale schokken

Tijdens het eerste debat keurden de congresleden een belangrijke wijziging van de oorspronkelijke tekst goed, waardoor de ontmanteling langzamer zal verlopen. In plaats van te starten met verlagingen van een half procentpunt per jaar in 2026, voorziet het nieuwe schema in een verlaging van 0,25 per duizend in 2027 en 2028, gevolgd door een verlaging van 0,5 per duizend per jaar tussen 2029 en 2035, totdat een percentage van 0x1.000 is bereikt.

In de praktijk betekent dit dat de belasting over tien jaar zou verdwijnen. De opstellers van het wetsvoorstel zijn namelijk van mening dat deze nieuwe aanpak de directe fiscale gevolgen verzacht en ervoor zorgt dat de economische voordelen, zoals meer bankieren en formalisering, via andere kanalen worden omgezet in nieuwe inkomsten.

"Deze belasting was oorspronkelijk bedoeld als een tijdelijke maatregel, maar is uiteindelijk een permanente last geworden die de meest kwetsbaren treft , het gebruik van het financiële systeem ontmoedigt en de kosten voor zakendoen verhoogt", aldus Garcés, die benadrukte dat deze maatregelen technisch, geleidelijk en met de nadruk op concurrentievermogen moeten worden uitgevoerd.

Het ministerie van Financiën deelt dit wetgevingsenthousiasme echter niet. In een officieel advies aan de Derde Commissie van de Kamer weigerde de afdeling onder leiding van Germán Ávila een gunstig advies uit te brengen en waarschuwde dat het wetsvoorstel een "aanzienlijk negatieve impact op de financiële houdbaarheid" van het land zou kunnen hebben.

Ander nieuws: Minenergía maakt bekend dat er geen vergunningen meer nodig zijn voor hernieuwbare energieprojecten onder de 100 MW.

Volgens de schattingen van het ministerie zou alleen al de eerste vermindering in 2027 resulteren in een inkomstenverlies van 2,1 biljoen dollar. De cumulatieve kosten van ontbossing zouden tegen de tijd dat de kap in 2035 is voltooid, oplopen tot 25,5 biljoen dollar. Daarbij komt nog dat het GMF in 2023 meer dan 14 biljoen dollar vertegenwoordigde, oftewel 5% van de totale belastinginkomsten.

De afschaffing van de belasting zou ook gevolgen hebben voor het Algemeen Participatiesysteem (SGP), dat wordt gefinancierd uit de huidige inkomsten van het land; Minder middelen zouden betekenen dat er minder geld beschikbaar zou zijn voor gezondheidszorg, onderwijs en basisvoorzieningen op het gebied van sanitaire voorzieningen bij departementen en gemeenten, waardoor de financiële druk op territoriale entiteiten zou toenemen.

Bovendien merkte het ministerie van Financiën op dat de huidige versie juridische problemen zou opleveren, omdat er geen alternatieve financieringsbron is gedefinieerd. Dit is in strijd met artikel 7 van Wet 819 van 2003, waarin staat dat bij elk project met fiscale gevolgen de compensatiebron voor gederfde uitgaven of inkomsten moet worden aangegeven.

Een belasting die nooit is verdwenen

De belasting op financiële transacties werd in 1998 ingevoerd, tijdens een financiële crisis die ertoe leidde dat het land de economische noodtoestand uitriep. Het oorspronkelijke tarief was 2x1.000, geldig voor één jaar. Als reactie op nieuwe omstandigheden, zoals de aardbeving in de Koffiestreek en de noodzaak om de overheidsfinanciën te stabiliseren, werd de belasting echter verlengd en in 2000 permanent gemaakt, toen deze werd verhoogd naar 3x1.000. In 2006 werd het tarief verhoogd naar 4x1.000 en sindsdien is het tarief zonder specifiek doel gebleven.

Het is ook goed om te bedenken dat verschillende regeringen tevergeefs hebben geprobeerd de bron te ontmantelen, zoals het geval was met Wet 1739 van 2014. Deze wet voorzag in een reductiepad, maar dat werd in 2016 teruggedraaid door Wet 1819, vanwege het ontbreken van een vervangende bron. Ook voor ambtenaren van het ministerie van Financiën is het GMF een stabiele bron van belastinginning, die eenvoudig te innen is en weinig ontduiking kent, wat belangrijk is in een context van budgettaire beperkingen.

U bent mogelijk geïnteresseerd in : Overheidsaanbesteding: project opent deur voor maatschappelijke organisaties en zorgt voor alarm

Het moment waarop dit wetsvoorstel wordt goedgekeurd is dan ook niet onbelangrijk, aangezien de regering-Petro zich in de laatste fase van haar werkzaamheden bevindt en duidelijk heeft gemaakt dat zij geen verdere belastingen wil verhogen. Dit wetsvoorstel stelt echter het tegenovergestelde scenario voor, met een vermindering van de structurele inkomsten zonder enige gedefinieerde compensatie. Veel analisten beschouwen dit als een stille belastinghervorming.

Hoewel de uitvoerende macht het niet leidt, laat zij het wel vooruitgang boeken. In politieke zin opent zij de deur voor interbestuurlijke spanningen, aangezien Petro het begin van de ontmanteling klaarlegt voor zijn opvolger, die de fiscale gevolgen zal moeten dragen zonder dat hij deze heeft bevorderd. Terwijl de nieuwe regering (2026-2030) zal moeten beslissen of ze het schema wil voortzetten, het via een nieuwe wet wil aanpassen of er politiek mee wil stoppen.

Wat is de volgende stap in het Congres?

Het wetsvoorstel moet nog één keer in de plenaire vergadering van het Huis van Afgevaardigden en twee keer in de Senaat worden besproken, waardoor er ruimte is voor verdere aanpassingen; Tijdens de komende sessies wordt een meer diepgaande discussie verwacht over de noodzaak om een ​​bron van compensatie te definiëren, de haalbaarheid van het gelijktijdig doorvoeren van de eliminatie met andere structurele hervormingen en de territoriale gevolgen.

Tegelijkertijd heeft het Ministerie van Financiën zijn bereidheid herhaald om samen te werken met het Congres, maar heeft erop aangedrongen dat elke hervorming die inkomstenderving met zich meebrengt, in overeenstemming moet zijn met het begrotingskader op de middellange termijn en de begrotingsdiscipline moet respecteren; Aangezien dit een van de pijlers van de Colombiaanse belastinginning is, kan het meer kwaad dan goed doen als er niet op verantwoorde wijze veranderingen worden doorgevoerd.