Vertraging met inflatie
Als het de bedoeling was om sceptici te imponeren met negatieve inflatie in de eerste helft van mei, na het besluit om de belangrijkste rente te verlagen, dan is dat niet gelukt.
Bovendien was het feit dat de seizoensgebonden dalingen van de elektriciteitstarieven in bepaalde delen van het land, vanwege het warme seizoen, niet voldoende waren om de overige prijzen te compenseren, nog zorgwekkender.
De markt verwachtte een negatieve tweewekelijkse inflatie, maar in plaats daarvan bereikte de nationale consumentenprijsindex (NCPI) met een stijging van 0,09% gedurende de eerste 15 dagen van mei een jaargemiddelde van 4,21%. Dit is een inflatieniveau dat al buiten de bandbreedte ligt die de Bank van Mexico naar eigen zeggen tolereert.
De elektriciteitstarieven in bepaalde bevoorrechte staten zorgden met de zomersubsidie voor een negatief tweewekelijks record van -18,45%, en we hebben het hier over een prijs met een grote impact.
Tegelijkertijd blijft de druk op de dienstensector en op sommige goederen bestaan, wat niet verrassend is en de desinflatie vertraagt.
En omdat dit kon gebeuren, werd de Raad van Bestuur, gezien het inflatierapport van de eerste helft van mei, geadviseerd voorzichtig te zijn. Hij wilde niet de valse indruk wekken van berusting met zijn voorspellingen dat de interbancaire rente hoe dan ook zou blijven dalen.
De federale overheid heeft er alles aan gedaan om het idee te versterken dat de economie zich niet in een recessie bevindt. Ze willen de indruk wekken dat dit niet zal gebeuren en dat alles onder controle is.
Gisteren publiceerde het INEGI ook de definitieve BBP-cijfers voor het eerste kwartaal. Deze cijfers sluiten aan bij de voorlopige cijfers van een maand geleden, ondanks de verrassende prestatie van de primaire sector met een kwartaalgroei van 7,8%, waarmee de dalingen in de secundaire en tertiaire sector werden gecompenseerd.
Dat er niet gesproken wordt over het einde van de recessie, ontmoedigt de situatie niet, mits de Mexicaanse economie de komende maanden zwak blijft presteren.
Maar het blijkt dat het verdedigen van een boodschap van intolerantie tegen hoge inflatie, met het wapen van monetair beleid in de hand, wel degelijk bijdraagt aan het verminderen van de inflatiedruk.
Uiteindelijk zijn het mensen die de beslissing nemen over het aanpassen van de prijsstelling, en er zou een centrale bank moeten zijn die hen daarvan weerhoudt.
Ze hebben misschien gelijk als ze zeggen dat er ruimte is voor een daling van de rentetarieven en dat er toch sprake kan zijn van een restrictief beleid. Er zijn echter manieren om het idee te verkopen dat men intolerant kan zijn voor inflatie en tegelijkertijd de geldprijzen betaalbaar kan houden.
Op dit moment is er een geldige krantenkop: de economie vertraagt en de inflatie stijgt.
Niet dat er sprake is van recessie of stagflatie, maar wel van de realiteit dat de economie dichter bij nulgroei zit en de prijzen duidelijk boven de doelstelling liggen die de Bank van Mexico moet handhaven.
En een belangrijke toevoeging: er zijn waarschuwingssignalen op de financiële markten vanwege de prestaties van de Amerikaanse obligatiemarkt en het gebrek aan vertrouwen in de handels- en begrotingsplannen van de regering van Donald Trump.
Eleconomista
