"Sektarisme ten gunste van natuurlijke geboorte heeft vrouwen een slechte dienst bewezen."

Ze beschrijft zichzelf als een 'medische romanticus', gepassioneerd over haar beroep en bovenal een actief pleitbezorger voor de gezondheid van vrouwen. Gynaecoloog en gynaecoloog Marimer Pérez vindt dat medische zorg alleen succesvol kan zijn als er communicatie en empathie is tussen arts en patiënt. "In een wereld die gedomineerd wordt door schermen, zijn mensen vergeten hoe ze moeten praten", zegt de specialist in een interview met ABC.

Na 20 jaar afwisselend in de kliniek en de verloskamer te hebben gewerkt, heeft deze deskundige op het gebied van bevallingen en vrouwengezondheid, die haar beroep combineert met een actieve rol als communicator op sociale media (ze heeft 573.000 volgers op haar Instagram-profiel), via haar patiënten gezien hoe de verloskunde zich heeft aangepast aan de behoeften van nieuwe moeders, die ouder zijn maar nog steeds niet bereid zijn hun ideaalbeeld van het moederschap op te geven. In haar boek 'Don't Let Go' (Lunwerg editores) geeft Pérez zich bloot op zowel persoonlijk als professioneel vlak om op een ongekunstelde manier uit te leggen "wat het betekent om samen te zijn met een vrouw in een tijd waarin alles voorgoed verandert". Ook ontkracht ze enkele mythes over de menopauze en vruchtbaarheid.

-In uw boek heeft u het over veel verschillende dingen: roeping, passies, relaties en extreme situaties. Maar bovenal bent u een voorvechter van de humanistische geneeskunde, waarbij de patiënt altijd en zonder beperkingen centraal staat in de medische handeling. Is dat mogelijk in een zorgstelsel dat gekenmerkt wordt door budgettaire beperkingen en een gebrek aan middelen?

-Het is heel moeilijk om kwalitatief goede zorg te blijven bieden als er zoveel beperkingen zijn. We kunnen dus niet anders dan op onze roeping vertrouwen. Het beste is om u te concentreren op de patiënt die voor u zit en alles om u heen te negeren. Helaas is dat soms niet mogelijk. Als u om de patiënt geeft, luister dan naar hem en besteed tijd aan hem; Daar krijg je altijd direct rendement op. Alle professionals in de gezondheidszorg (niet alleen artsen, maar ook assistenten, verpleegkundigen, zaalpersoneel, etc.) spannen zich enorm in om ervoor te zorgen dat dit verlies aan middelen geen gevolgen heeft voor de patiënten en dat er op humane wijze wordt omgegaan met de zorg. Geneeskunde is als een symfonie die in evenwicht klinkt. En wat we wel kunnen zeggen, is dat de weinigen van ons die in het orkest overblijven, proberen die harmonie goed te laten klinken. Ik zeg altijd dat het uitoefenen van de geneeskunde tegenwoordig een risicovolle sport is.

- U pleit voor nabijheid en persoonlijk contact met patiënten, maar dat u per consult gemiddeld tien minuten krijgt, zoals veel huisartsen in ons land tegenwoordig hebben, is toch onmogelijk?

- Helemaal mee eens. Het is waar dat de tijd per patiënt niet optimaal is, maar ik denk dat we deze situatie aan de patiënten moeten uitleggen. Net zoals zij onze empathie zoeken, zoeken wij hetzelfde. 'Wij zijn maar één vroedvrouw en twee gynaecologen. ‘Er is niemand anders beschikbaar,’ zeg ik tegen mijn patiënten, en de meesten begrijpen het.

-Wanneer u na een lange werkdag uw kantoor verlaat, geeft u toe dat u nooit de verbinding met uw patiënten verbreekt. Hij onderhoudt met de meesten van hen nog steeds contact via WhatsApp, zo legt hij uit in zijn boek. Heeft dat geen gevolgen voor je privéleven?

-Het is duidelijk dat dit niet in jouw voordeel is. Het eist zeker een emotionele en mentale tol; Er zijn dingen die je opgeeft, maar juist die beperkingen stellen je in staat de geneeskunde te beoefenen waar je zo van houdt.

-Er is al jaren een beweging, bijna een activisme, ter verdediging van een natuurlijke bevalling en borstvoeding. Sommige vrouwen die dit opvoedingsmodel niet kennen of om verschillende redenen niet kunnen uitvoeren, voelen zich onder druk gezet. Wat vind je ervan?

-Er zijn veel vrouwen die een natuurlijke bevalling idealiseren. Het is heel belangrijk om duidelijk te maken dat er geen eerste- of tweederangsmoeders bestaan. De waarheid is dat dit sektarisme ten gunste van de natuurlijke geboorte vrouwen geen dienst bewijst. Het is alsof we onszelf in de voet schieten. Elke vrouw heeft het recht om zelf te beslissen wat voor bevalling zij wil en artsen moeten die beslissing respecteren, zolang haar gezondheid er niet door in gevaar komt.

-De leeftijd waarop we moeder worden, is uitgesteld. Welke gevolgen heeft dit voor de zorg en de risico’s?

-In mijn praktijk zie ik steeds meer vrouwen tussen de 38 en 40 jaar die overwegen om moeder te worden. Ze beslissen pas laat, wat betekent dat de meesten van hen kiezen voor kunstmatige voortplanting. Er is meer medicalisering in het proces, vooral aan het begin van het eerste trimester. Toch zijn het vrouwen die het moederschap heel goed begrijpen en een enorm veerkrachtig karakter hebben. De waarheid is dat geboorteprofessionals momenteel worden geconfronteerd met een stortvloed aan moeders van deze leeftijd die een natuurlijke bevalling eisen, terwijl de zwangerschappen vanwege hun leeftijd veel complexer zijn.

- Denkt u als menopauze-expert dat hormoonvervangingstherapie (HRT) nog steeds wordt afgewezen?

Helaas bestaat er nog steeds veel hormoonangst waardoor deze therapie in verband wordt gebracht met borstkanker, hoewel er steeds meer onderzoeken zijn die de beschermende kracht ervan op veel vlakken aantonen, waaronder de cardiovasculaire gezondheid. Het is belangrijk om ervoor te zorgen dat vrouwen in deze fase beter leven, goed uitrusten en geen last hebben van de bijbehorende klachten. Wat we zien is dat veel moeders die hun kind op tijd krijgen, moeten leren omgaan met de hormonale daling die optreedt tijdens de perimenopauze, vlak nadat ze moeder zijn geworden. Dit is een heel lastige kwestie in de verloskunde.