Referendum en bescherming van kleine bedrijven: waarom NEE stemmen op de tweede vraag?

Dit artikel is onderdeel van een reeks gewijd aan het referendum van 2025. Doel is om op een heldere en gedocumenteerde manier de standpunten voor en tegen de vragen te illustreren, evenals de scenario's die zouden kunnen optreden als het quorum wordt bereikt. QuiFinanza hanteert een onpartijdige redactionele lijn en streeft ernaar volledige en objectieve informatie te verstrekken, zonder enig politiek of ideologisch standpunt te ondersteunen.

De bescherming van werknemers in het midden- en kleinbedrijf staat centraal in de tweede vraag van het afschaffende referendum op 8 en 9 juni 2025 . Het doel is om het maximumbedrag voor de compensatie bij onterecht ontslag in bedrijven met minder dan 15 werknemers af te schaffen. Het is dan aan de rechter om de hoogte van het bedrag vast te stellen, zonder dat er wettelijke grenzen aan zijn gesteld. Hier analyseren we de redenen voor NEE , terwijl de redenen voor JA elders worden geïllustreerd.

De volledige tekst van de tweede vraag

Hieronder staat de tweede vraag van het referendum, zoals deze op het oranje stembiljet zal worden weergegeven:

Wilt u dat artikel 8 van Wet nr. 15 juli 1966 wordt ingetrokken? 604, houdende “Regels inzake individueel ontslag”, zoals vervangen door art. 2, lid 3, van Wet 11 mei 1990, nr. 108, beperkt tot de woorden: “tussen één”, de woorden “en maximaal 6” en de woorden “Kan het maximumbedrag van de voornoemde vergoeding worden verhoogd met maximaal 10 maanden salaris voor een werknemer met een anciënniteit van meer dan tien jaar en met maximaal 14 maanden salaris voor een werknemer met een anciënniteit van meer dan twintig jaar, indien hij in dienst is bij een werkgever die meer dan vijftien werknemers in dienst heeft?”

Waarom NEE stemmen op de tweede vraag

Indien de door de CGIL gestelde vraag met JA zou worden beantwoord, zou de rechter bij het vaststellen van de schadevergoeding voor de onrechtmatig ontslagen werknemer verder kunnen gaan dan de door de wet vastgestelde termijn van 6 maanden en de schadevergoeding onafhankelijk kunnen kwantificeren, rekening houdend met een reeks parameters (anciënniteit binnen het bedrijf, gezinsverantwoordelijkheden, leeftijd van de werknemer, omzet van het bedrijf, gedrag binnen het bedrijf, enz.). In theorie zou de arbeidsrechter, zonder een vooraf vastgesteld plafond, een nog hogere vergoeding kunnen vaststellen dan het 24/36 maanden salaris dat voor werknemers van grote bedrijven geldt.

Degenen die de NEE-stem steunen, spelen in op de zorgen van werkgevers in het midden- en kleinbedrijf, bedrijven waarvan de omzet vaak relatief laag is. Een schadevergoeding zonder een vooraf vastgesteld plafond kan aanzienlijke economische schade veroorzaken voor een klein bedrijf. Om zijn belangen te beschermen, zou het bedrijf kunnen besluiten om langdurige en dure rechtszaken aan te spannen.

Tegenwoordig kan een klein of middelgroot bedrijf, met een vast plafond, een onrechtmatig ontslag beschouwen als een soort ‘managementkosten’ waarvan de voor- en nadelen moeten worden afgewogen. Een vaste vergoeding zonder vast plafond is echter onbekend. Dit kan leiden tot een afname van de neiging om mensen op vaste basis aan te nemen en tot een verdere toename van tijdelijke contracten of uitzendovereenkomsten.

Volgens de NO-theoretici zou, als de tweede vraag van het referendum de stembustest zou doorstaan, de uitbreiding van de rechten van werknemers tot gevolg hebben dat de garanties voor werkgevers zouden afnemen. Dit zou ernstige gevolgen hebben voor het gehele productiesysteem van het land.

Het standpunt van partijen samengevat

De regeringspartijen dringen aan op onthouding om het quorum te ondermijnen.

De Democratische Partij van Elly Schlein heeft vijf keer 'ja' gestemd , maar de hervormingsgezinde fractie van Volksenergie trekt het stembiljet voor de tweede vraag niet in.

De Vijfsterrenbeweging van Giuseppe Conte stemt JA. Avs stemt ook JA. +Europa zegt NEE op de tweede vraag. Italia Viva zegt NEE; NEE ook van Action .