Von Der Leyen (met tegenzin) gered door de socialisten, Meloni trekt zich terug

Ursula von der Leyen is veilig, en zelfs de meest roekeloze gokker zou geen weddenschap tegen haar hebben aangedurfd. Want de motie van afkeuring – ingediend door Piperea , lid van de Roemeense Conservatieve Fractie, die de voorzitter van de Europese Commissie tot aftreden zou hebben gedwongen – had een tweederde meerderheid nodig om te worden goedgekeurd, en dat was nooit een realistische mogelijkheid.

Maar het is ook waar dat de overwinning van de president vrijwel de enige voorspelling is die door de stemming in Straatsburg wordt bevestigd. De PSE arriveerde aan de vooravond van de stemming met de belofte zich te onthouden. Dat deed ze niet, en woensdagavond, tijdens een vergadering van de Eurogroep, keerden de Socialisten en Democraten terug in de gelederen. Ondanks 34 tegenstemmers bleven parlementariërs – hoewel ze de motie van afkeuring niet steunden – deze echter achterwege. De FdI, de grootste delegatie van de Conservatieven, besloot daarentegen niet deel te nemen aan de stemming, terwijl het tot het laatste moment vanzelfsprekend was om tegen de motie te stemmen, dat wil zeggen vóór Ursula. Het is echter waarschijnlijk dat als de Socialisten zich daadwerkelijk hadden onthouden, de Italianen zouden hebben gestemd. Over het geheel genomen waren de Conservatieven in tweeën verdeeld: sommige delegaties, zoals de Italiaanse, onthielden zich van stemming. Andere, zoals de Roemenen en Polen, steunden de motie van afkeuring. Uiteindelijk kreeg Ursula 360 stemmen voor , 10 minder dan haar verkiezingsoverwinning en één minder dan de absolute meerderheid. De motie kreeg 175 stemmen, van radicaal rechts, de Italiaanse Vijfsterrenbeweging en een deel van de Conservatieven.

De ommezwaai van de socialisten was pijnlijk. Sommige delegaties probeerden aan te dringen op onthouding, maar voor de meerderheid, en met name voor de Italianen, was de mogelijkheid om als anti-Europees en bondgenoot van rechts te worden gezien te groot. De president zelf had het immers scherp geformuleerd: "Ofwel met mij, ofwel met pro-Russisch rechts." Maar de verandering van gedachten heelt de wond niet, en de ontevredenheid binnen de PES- fractie is groter dan ooit. Ook omdat de EVP woensdagavond opnieuw met rechts tegen de spoedprocedure voor de stemming over de nieuwe klimaatdoelstelling stemde. De socialisten stemden met pijn in het hart en vastbesloten om te strijden voor het herstel in september. Ze sloten zelfs een hoogst onwaarschijnlijke motie van afkeuring niet uit, die er, zo durf ik te wedden, nooit zal komen. Wat echter zeker is, is dat de PES de dreiging zal blijven aandringen om tegen de geschrapte Europese begroting te stemmen (ze heeft de terugvordering van het sociaal fonds van € 100 miljard al veiliggesteld), en ook in de begrotingsstemming enkele klappen zal uitdelen. Maar dit zijn troostprijzen: de opmars van Europa en de Commissie zelf naar rechts is niet vertraagd, laat staan ​​gestopt.

FdI pakt het misverstand aan: " Toen we zeiden dat we niet over de motie van afkeuring zouden stemmen, bedoelden we niet dat we ertegen zouden stemmen. We hadden drie opties: tegen de motie stemmen, ons onthouden of afwezig zijn in de Kamer. We kozen voor het laatste." Wat de Broeders niet zeggen, is waarom ze hun keuze tot het laatste moment in de waagschaal stelden en vervolgens voor de derde optie kozen. In werkelijkheid is het de gebruikelijke strategie van de premier, die, het moet gezegd worden, tot nu toe altijd voor haar heeft gewerkt. Zoveel mogelijk in het midden blijven, zonder enige actie te ondernemen tenzij absoluut noodzakelijk. Zonder de socialistische stem zou de Italiaanse steun onvermijdelijk zijn geweest, want anders zou de president, die Giorgia terecht als vriend en bondgenoot beschouwt, formeel als kandidaat zijn gekomen, maar tot een lamme eend zijn gereduceerd. De PSE- stem redde de Italianen uit hun benarde positie, en op dat moment zou het stemmen met de socialisten tegen de rest van rechts contraproductief zijn geweest voor Meloni 's modus operandi.

Maar de uitslag van gisteren is feitelijk groen licht voor het beleid van de EVP en voor Ursula zelf. De dreiging van radicaal rechts en de interne verdeeldheid verlammen de socialisten en democraten, zoals we gisteren zagen, en dwingen hen tot de ondankbare rol van waterdragers voor een partij met een relatieve meerderheid, de EVP, en voor een Commissievoorzitter die niet zichzelf, maar rechts als hun ware bondgenoten beschouwt, mits ze niet van Poetinisme worden verdacht.

VAN

David Romoli