Valuta-swap: hoe het mechanisme werkt dat Argentinië met de Verenigde Staten onderhandelt en welke impact dit op de reserves zou hebben.

De Amerikaanse minister van Financiën , Scott Bessent, legde uit dat het Amerikaanse ministerie van Financiën bereid is staatsobligaties op te kopen, een standby-lening te verstrekken en door te gaan met een valutaruil, vergelijkbaar met de overeenkomst die Argentinië al met China heeft gesloten . De aankondiging kwam na de ontmoeting tussen Javier Milei en Donald Trump in New York, in het kader van de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties, en werd door het Witte Huis geïnterpreteerd als een politiek gebaar om zijn belangrijkste bondgenoot in de regio te steunen.

Het Argentijnse staatshoofd verwelkomde het besluit en verbond het met de noodzaak om de voor 2025 en 2026 geplande aflossingstermijnen van de schulden te garanderen. De financiële last, bestaande uit verplichtingen aan internationale organisaties, obligaties en schatkistpapier, bedraagt ​​ruim 20 miljard dollar.

Een centralebankswap is een overeenkomst waarbij valuta gedurende een bepaalde periode kunnen worden uitgewisseld . In dit geval levert de Centrale Bank Argentijnse peso's aan de Federal Reserve en ontvangt in ruil daarvoor dollars, met de verplichting deze op de vervaldatum terug te geven, plus de overeengekomen rente.

In de praktijk wordt het mechanisme gebruikt om liquiditeit te verschaffen aan het financiële systeem, reserves te versterken en de valutamarkt te stabiliseren in tijden van stress . In tegenstelling tot een traditionele lening is er geen sprake van een definitieve overdracht van geld, maar eerder van een omkeerbare valutawissel.

Voordelen van dit instrument zijn onder meer de lage kosten – de tarieven zijn doorgaans lager dan die op de internationale markt – en de politieke steun die de directe goedkeuring van de Verenigde Staten met zich meebrengt. De ontvangen dollars zijn echter niet altijd vrij beschikbaar: in sommige gevallen kunnen ze gekoppeld zijn aan specifieke transacties of bilaterale handel.

Uit de ervaring van Argentinië met China blijkt dat een groot deel van de verkregen yuan alleen gebruikt kon worden om importen uit dat land te betalen, hoewel het in bepaalde omstandigheden ook diende als boekhoudkundige ondersteuning voor internationale reserves.

Bessent benadrukte dat de Republikeinse regering bereid is Argentinië te steunen, mits het een "onbuigzaam economisch beleid" voert en volatiliteit op de valutamarkt vermijdt. De functionaris waarschuwde ook voor de risico's van Chinese invloed in Latijns-Amerika en merkte op dat een mogelijke overeenkomst zowel financiële als geopolitieke gevolgen zou hebben.

De Amerikaanse aankondiging is bedoeld om twijfels weg te nemen over het vermogen van de regering om haar verplichtingen na te komen en een signaal van vertrouwen af ​​te geven aan de markten. In die zin veroorzaakte de loutere bevestiging van de swap een positieve reactie op Argentijnse obligaties en een onmiddellijke daling van het landenrisico.

Het bekendste voorbeeld van het gebruik van het Treasury Stabilization Fund (ESF) was dat van Mexico in 1995, toen het land een steunpakket van 20 miljard dollar ontving waarmee het de "Tequila-crisis" kon overwinnen en de fondsen in slechts twee jaar kon terugbetalen. Deze ervaring wordt gezien als een gunstig precedent voor Argentinië, zij het op voorwaarde dat het gepaard gaat met fiscale en monetaire discipline.

De exacte voorwaarden van de overeenkomst zijn vooralsnog onbekend. Wat wel zeker is, is dat de swap, indien definitief, een van de belangrijkste onderdelen zou kunnen zijn van de financiële strategie van de overheid om de komende maanden zonder valutaschokken door te komen.