De regering heeft goedkeuring gevraagd voor Fernando Iglesias als ambassadeur bij de Europese Unie

Uiteindelijk verzocht de regering, zoals al een jaar lang werd beweerd, Brussel om toestemming om het aftredende parlementslid Fernando Iglesias als ambassadeur bij de Europese Unie aan te stellen.

Hooggeplaatste bronnen bevestigden dit aan Clarín, hoewel het nog niet officieel is bekendgemaakt. Het is bekend dat Europeanen positief staan ​​tegenover deze pro-wetgever; hij is een hardliner, een bondgenoot van La Libertad Avanza vanaf het begin en heeft een zeer goede relatie met Javier Milei.

Zozeer zelfs dat de president hem meenam op verschillende van zijn reizen, en ze hebben elkaar talloze keren ontmoet en gesproken, ondanks hun duidelijke verschillen in wereldbeeld. Om te beginnen heeft Iglesias zich gepresenteerd als een multilateralist, in tegenstelling tot Milei. Of dat was in ieder geval in het verleden het geval, want hij wordt nu zelden in het openbaar gehoord, behalve tijdens zijn interventies in het Congres. In Brussel wordt hij zeer gewaardeerd, beschouwd als een vriend en bovenal erkend als een drijvende kracht achter de vrijhandelsovereenkomst tussen de EU en Mercosur.

Vanuit zijn functie als voorzitter van de Commissie Buitenlandse Zaken van de Kamer van Afgevaardigden organiseerde hij verschillende debatten, onder meer met buitenlandse wetgevers, om dit en andere kwesties te bespreken.

De situatie van de Argentijnse ambassade bij de Europese Unie is een van de meest verbijsterende binnen de regering. Tot juni vorig jaar werd de ambassade geleid door ambassadeur Atilio Berardi, een van de weinige experts op het gebied van buitenlandse handel bij het ministerie van Buitenlandse Zaken.

Hij werd overgeplaatst als ambassadeur naar Algerije, met de bedoeling iemand anders te benoemen, maar de functie is sindsdien vacant gebleven, zonder leider of gezagsdrager, ondanks het feit dat Argentinië een van de oprichters is van Mercosur, dat onderhandelt over een vrijhandelsovereenkomst met de Europese Unie – een overeenkomst die zich momenteel in een cruciale fase bevindt voor een historische doorbraak. Dit is vooral zorgwekkend gezien het belang van die ambassade. Het is niet de enige zonder leider; meerdere strategische ambassades bevinden zich in dezelfde situatie, zoals die in Turkije.

De Europeanen daarentegen hebben hier altijd een ambassadeur gehad. De Spanjaard Amador Sánchez Rico is net vervangen door de Deen Høeg, en als er geen hoofd van de missie was, hadden ze een zaakgelastigde met aanzienlijke ervaring, zoals Eran Nagan.

Argentinië heeft niet alleen het hoofdkwartier bijna anderhalf jaar lang verwaarloosd, maar heeft sinds Juan Batlle met pensioen is gegaan ook geen ambassadeur meer op de bilaterale ambassade in België. Brussel is het hoofdkwartier van beide landen.

In zijn toespraak samen met voormalig minister Dante Sica, op dinsdag tijdens het 15e Abeceb Forum, noemde de nieuwe minister van Buitenlandse Zaken, Pablo Quirno, niet alleen een handelsovereenkomst met de Verenigde Staten als een prioriteit van zijn regering , maar ook de overeenkomst waarover wordt onderhandeld tussen Mercosur en de Europese Unie.

De ambtstermijn van Iglesias loopt in december af en hij ambieert al enige tijd het ambassadeurschap bij de EU. Of, als dat niet lukt, zou hem de post in Italië worden aangeboden, waar ambassadeur Marcelo Giusto de pensioengerechtigde leeftijd nadert. Giusto heeft de dubbele Argentijnse en Europese nationaliteit – en zou ook de Italiaanse nationaliteit hebben – zoals hij zelf publiekelijk heeft verklaard. Vorige week was hij in Casa Rosada uitgenodigd voor Quirno's beëdiging als minister van Buitenlandse Zaken. Iglesias stond zo in de belangstelling dat hij werd overwogen als kandidaat voor minister van Buitenlandse Zaken. Maar dat gebeurde niet.

De procedure voor het verkrijgen van een agrément voor een ambassadeur bij de Europese Unie kan lang duren, vooral voor een kandidaat met een politieke achtergrond zoals Iglesias, die geen diplomaat is. Het kan tot drie maanden duren. Zowel de Europese Commissie als de Europese Raad moeten het goedkeuren.

In het geval van Iglesias moet het voorstel ter goedkeuring aan de Overeenkomstencommissie van het volledige Congres worden voorgelegd. Vervolgens moet president Milei het per decreet publiceren. De benoeming van Iglesias zou omstreden kunnen zijn, omdat hij een scherpe criticus was van het Kirchnerisme en het Peronisme – zelfs in televisiedebatten – en zou op sterke tegenstand kunnen rekenen. Daarom zou de regering kunnen wachten met de behandeling ervan tot het nieuwe Congres aantreedt met meer senatoren die zich aansluiten bij de LLA en haar bondgenoten, waardoor ze meer onderhandelingsmacht krijgen.

Maar Milei zou het net zo goed naar een commissie kunnen sturen zonder al die procedures te doorlopen en wachten tot een meerderheid het in het Congres goedkeurt . Hij deed het op die manier met Alec Oxenford, ambassadeur in de Verenigde Staten. Of Alberto Fernández, met Jorge Argüello, in de Verenigde Staten. Quirno's ministerie van Buitenlandse Zaken heeft nog steeds geen woordvoerders om uit te leggen wat de nieuwe strategieën zijn en zullen zijn, als die er al zijn. En of ze van plan zijn de twee ambassades, die van de EU en die van België, samen te voegen, simpelweg omdat ze in dezelfde stad staan, als een soort kettingzaag.

Clarín vroeg Iglesias naar het verzoek om goedkeuring, waarmee een missie van een vertegenwoordiger van een ander land kan worden goedgekeurd of afgekeurd, maar hij reageerde niet.

Volgens Iglesias' officiële cv heeft de congreslid geen diplomatieke of internationale opleiding genoten. Hij is eerder een autodidactisch politicus met aanzienlijke ervaring. Hij behaalde een middelbareschooldiploma aan de Escuela Normal Superior de Avellaneda (ENSPA), een technische graad in journalistiek en een diploma van het High-Performance Sports Program (ARD) aan de Universiteit van Lomas de Zamora (Faculteit Sociale Wetenschappen). Hij is gespecialiseerd in volleybal.

Hij was ooit zeer actief in de media. Hij behaalde ook diverse postdoctorale graden en heeft talloze essay- en boekpublicaties op zijn naam staan. Onder andere: "The Year We Lived in Danger - How the Cambiemos Government Survived the Helicopter Club"; "The Looted Decade - Memory and Balance Sheet of a National and Popular Catastrophe"; "It's Peronism, Stupid"; "When, How, and Why Argentina Got Screwed"; "Against Eurocentrism - A New Stage in the Building of the European Republic" in "The EU and Supranational Political Economy"; "From Hegemony to Multipolarity: The End of the Pax Americana"; en "The Malvinas Question: A Critique of Argentine Nationalism".