De sleutelverbinding tussen wetenschappelijk onderzoek, innovatie en productie

Door Raquel Chan, hoofdonderzoeker Conicet

Wetenschappers zijn net kinderen, hun hele leven lang, die constant "Waarom?" en "Waarom?" vragen, vaak tot ze hun ouders moe worden. Het verschil met die eeuwige kinderen is dat er geen volwassene is die antwoord kan geven. In plaats daarvan zijn er vele voorgangers die kennis hebben bijgedragen waarmee we hypothesen kunnen formuleren, ze kunnen testen, bevestigen of weerleggen, en hopelijk een extra korrel zand aan de collectieve kennis kunnen toevoegen. Daarom verschijnt het motto "standing on the shoulders of giants" wanneer je Google Scholar opent. Kennis berust op andere kennis die vaak als "nutteloos" werd beschouwd, maar desalniettemin andere kennis aanwakkerde die later als "nuttig" werd beschouwd. Een duidelijk voorbeeld is Newton die de wet van de zwaartekracht formuleerde nadat hij een appel op zijn hoofd zag vallen ("nutteloos"), waardoor een vliegtuig kon vliegen door die zwaartekracht te overwinnen ("nuttig").

Wetenschap is zeer breed en omvat vele disciplines. Volgens de Koninklijke Spaanse Academie is het de kennis die verkregen wordt door observatie en redenering, systematisch gestructureerd, waaruit algemene principes en wetten met voorspellend vermogen en experimentele verifieerbaarheid worden afgeleid. Het klinkt ingewikkeld, maar toch is deze kennis op de een of andere manier constant aanwezig in ons dagelijks leven.

Eenvoudige voorbeelden om te begrijpen zijn mobiele telefoons, televisie, medicijnen, vaccins, biochemische tests, auto's, vliegtuigen, bussen, voedsel, het drinkwater dat uit de kraan komt, en zo gaat het maar door. Al deze "uitvindingen" kwamen niet en komen niet voor in de natuur en vereisten wiskundige, natuurkundige, chemische, biologische, sociale en andere kennis voor hun ontwikkeling. Zonder deze kennis zouden we leven zoals onze voorouders in grotten en een levensverwachting van 30 jaar hebben.

Laten we het eens hebben over ons dagelijks voedsel. Door het te wassen en te koken, voorkomen we dat we besmet raken en ziek worden van micro-organismen die overal aanwezig zijn. Tegenwoordig weten we waar voedsel van gemaakt is, welke voedingsmiddelen goed voor ons zijn en waarom, welke slecht voor ons zijn en waarom, welke voedingsmiddelen we met mate moeten eten, welke we in bepaalde omstandigheden moeten eten en welke we moeten vermijden. Al deze kennis vereist wetenschap: inzicht in de samenstelling van elk voedingsmiddel, weten hoe ons lichaam het verteert, welke elementen we niet zelf kunnen aanmaken, en nog veel meer.

Laten we verder gaan met voedsel, en bedenken dat de wereldbevolking tegen 2050 naar verwachting 9 miljard zal bedragen. De levensverwachting neemt gestaag toe, en dit brengt een probleem met zich mee dat voorheen door de natuur of oorlogen werd opgelost: meer mensen willen eten en energie consumeren, en onze planeet heeft een beperkte hoeveelheid landbouwgrond en, nog zorgwekkender, een beperkte watervoorraad die geschikt is voor landbouw. ​​In dit scenario moeten we meer voedsel produceren en de oorlogen vermijden die er anders om zouden uitbreken.

Vier gewassen – maïs, sojabonen, tarwe en rijst – leveren het grootste deel van het voedsel voor mens en dier. Waterschaarste, en niet een teveel, ondanks de frequentie van rampen, is de belangrijkste oorzaak van het verlies van 50% van de wereldwijde productie . Dit probleem is moeilijk te bestrijden en komt steeds vaker voor als gevolg van klimaatverandering, waarbij droogte gepaard gaat met extreme temperaturen. Het is dan ook de grootste uitdaging voor de landbouwproductie geworden.

Waarom water? Omdat geen enkel levend wezen zonder water kan leven , en het vormt tussen de 70 en 80% van de massa van een levend wezen. Planten vormen daarop geen uitzondering en hebben water nodig om te groeien, zich voort te planten en vruchten en zaden te dragen. Dat kun je niet veranderen, want dat is de natuur; wij bestaan ​​in essentie uit water.

Het klopt dat sommige planten droogte beter verdragen dan andere, of dat zelfs langere tijd kunnen doen. Extreme voorbeelden zijn cactussen en andere woestijnplanten. Kunnen die zonder water? Het antwoord is nee, ze verliezen het opgeslagen water simpelweg niet; ze verdampen nauwelijks. Het probleem is dat ze ook niet eetbaar zijn. We moeten dus kijken naar eetbare planten en, binnen die groep, naar de planten die droogte beter verdragen of dat langere tijd kunnen doen.

Daar komen wetenschappers weer om de hoek kijken, met de vraag hoe we gewassen kunnen kweken die minder water nodig hebben en het efficiënter gebruiken dan de huidige. We moeten onderzoeken waarom ze dit doen, waarom ze langer kunnen overleven, zodat we dat "geschenk" kunnen geven aan gewassen die het niet hebben. Zo ontstond HB4, een gen uit zonnebloemen (een vrij veerkrachtige plant) dat werd geïntroduceerd in maïs, tarwe en sojabonen, waardoor ze beter bestand zijn tegen droogte. Dit werd gedaan in een laboratorium binnen het publieke wetenschapssysteem en gefinancierd door CONICET (National Scientific and Technical Research Council). Maar het simpelweg kweken van deze gewassen die bestand zijn tegen droogte en hoge temperaturen was niet voldoende. De ontwikkeling moest van het laboratorium naar open-veldsystemen worden overgebracht en moest aantonen dat ze duurzaam waren in verschillende omgevingen met een combinatie van bodems, klimaten en regenvalpatronen.

We konden het niet alleen ; we misten de benodigde middelen en expertise, laat staan ​​de kennis die nodig was om onze ontwikkeling op de markt te brengen. Via onze instellingen gingen we een partnerschap aan met een bedrijf in de beginfase van zijn groei: Bioceres. De samenwerking was vruchtbaar, maar niet gemakkelijk. Het vereiste overeenkomsten, advocaten en bovenal het leren spreken van een gemeenschappelijke taal. Ja, we spreken allemaal Spaans, maar we hebben verschillende motivaties, en dat brengt ons ertoe anders te denken en te spreken. Het is ons gelukt, niet in een dag of vijf; het heeft tijd gekost, maar het is ons gelukt. HB4-tarwe is op de markt, Bioceres is genoteerd aan de New York Stock Exchange, en ja, we hebben talloze moeilijkheden overwonnen en zullen ze blijven overwinnen, maar we zullen ook volharden in onze toewijding om de best mogelijke wetenschap te bedrijven en ernaar te streven onze resultaten te vertalen naar producten die bestaande problemen oplossen en het leven van mensen verbeteren.

Is het genoeg? Is het probleem van het voeden van de wereldbevolking opgelost? Zeker niet. Er is veel meer wetenschap en veel meer onderzoek nodig om gewassen te verbeteren, zodat ze minder te lijden hebben onder droogte. We zullen blijven werken zolang het mag, en we hopen positieve spelers in onze samenleving te blijven. Onze eigen kennis, een bekwaam personeelsbestand en innovatieve bedrijven maken ons soeverein.