600 000 Kolumbijczyków mieszkających za granicą może zostać w tym roku zobowiązanych do złożenia zeznania podatkowego.

W Kolumbii wkrótce rozpocznie się rozliczenie podatku dochodowego za 2025 r. dla osób fizycznych, a wraz z nim Krajowa Dyrekcja Podatkowa i Celna (DIAN) zwraca uwagę na Kolumbijczyków mieszkających poza granicami kraju. Wielu z nich, mimo że przebywa za granicą, utrzymuje więzi ekonomiczne z Kolumbią.

Niezależnie od tego, czy mają one formę nieruchomości, kont bankowych, inwestycji czy dochodu, tego rodzaju aktywa generują zobowiązania podatkowe dla podatników, którzy są zobowiązani do wywiązywania się z tych obowiązków.

Przeczytaj tutaj: Nowe cele podatkowe rządu Petro będą wymagały zmian w systemie podatkowym.

Według danych Ministerstwa Spraw Zagranicznych, ponad 600 000 Kolumbijczyków mieszka obecnie za granicą, a znaczna część z nich może zostać objęta obowiązkiem składania zeznań podatkowych, które obowiązują od 12 sierpnia do 24 października i opierają się na ostatniej cyfrze ich dokumentu tożsamości.

Warto tutaj pamiętać, że cele rządu są ambitne i spodziewa się zebrać ponad 20 miliardów dolarów z tego podatku. Z tego powodu rodacy mieszkający za granicą nie są zwolnieni z tego obliczenia i najlepiej zacząć szukać porady, aby uniknąć problemów z organami podatkowymi.

Problem polega na tym, że wielu z tych obywateli nie zdaje sobie sprawy, że muszą składać zeznania podatkowe, lub popełniają błędy, które ostatecznie kosztują ich miliony w postaci grzywien. W rzeczywistości firma Russell Bedford Colombia szacuje, że w ostatnich latach nastąpił 30-procentowy wzrost błędów podatkowych popełnianych przez migrantów, co uwypukla krytyczną lukę w edukacji podatkowej i specjalistycznym doradztwie.

Główny punkt zamieszania dotyczy rezydencji podatkowej, ponieważ zamieszkanie w innym kraju przez ponad rok nie wystarczy, aby być zwolnionym z obowiązku płacenia podatków w Kolumbii. Krajowe ustawodawstwo uznaje za rezydenta podatkowego każdą osobę, która spędziła w Kolumbii ponad 183 dni, nieprzerwanie lub nie, w okresie 365 dni, lub która utrzymuje większość swoich dochodów lub aktywów w kraju, lub która nie może udowodnić rezydencji podatkowej na innym terytorium.

Zobacz także: Ecopetrol ogłosił komercyjność pola naftowego Lorito w departamencie Meta

Oznacza to, że Kolumbijczyk, który nie złożył wniosku o rezydencję podatkową w kraju, w którym mieszka, lub który nadal otrzymuje dochody z Kolumbii, może nadal być uważany za kolumbijskiego rezydenta podatkowego, nawet jeśli przebywał poza krajem przez lata. W takich przypadkach musi złożyć zeznanie podatkowe w DIAN (Krajowej Agencji Podatkowej) za pomocą formularza 210 (dla rezydentów). Jeśli z drugiej strony nie jest już uważany za rezydenta podatkowego, musi użyć formularza 110, przeznaczonego dla nierezydentów.

„Dodatkowo istnieje element techniczny, który wzmacnia kontrolę fiskalną: automatyczna wymiana międzynarodowych informacji finansowych. Dzięki umowom takim jak CRS (Common Reporting Standard) i FATCA (Foreign Account Tax Compliance Act), Kolumbia otrzymuje informacje o rachunkach i transakcjach finansowych swoich obywateli w innych krajach” – powiedział Russell Bedford.

Do tego mechanizmu dochodzą umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, które Kolumbia zawarła z takimi krajami jak Hiszpania, Meksyk, Chile, Kanada, Włochy i Wielka Brytania. W takich przypadkach, jeśli obywatel zapłacił już podatki od dochodów za granicą, może uniknąć podwójnego obciążenia podatkowego, pod warunkiem przedstawienia certyfikatu rezydencji podatkowej wydanego przez dany kraj.

„Osoby mieszkające w krajach nieopodatkowanych, takich jak Stany Zjednoczone czy Australia, mogą ubiegać się o odliczenia podatkowe w Dian (Krajowej Agencji Podatkowej) z odpowiednią dokumentacją. Zalecenie ekspertów jest jasne: zaktualizuj swój RUT (Numer Identyfikacji Podatkowej) o swój zagraniczny adres, zweryfikuj swój status rezydencji podatkowej i w razie wątpliwości zasięgnij specjalistycznej porady” – zauważyli.

Inne wiadomości: Oto wykonalność energetyki jądrowej w Kolumbii

Olga Viviana Tapias, partner ds. podatków w RBC, stwierdziła, że ​​„złożenie zeznania podatkowego nie zawsze oznacza zapłatę, ale zaniechanie tego lub złożenie go nieprawidłowo może skutkować karami, utratą świadczeń, a nawet postępowaniem egzekucyjnym”.

Ponadto zaleca się przegląd portfela dobrowolnych oszczędności (np. funduszy ACCAI), monitorowanie faktycznej rentowności netto funduszy i aktywne monitorowanie wskaźników makroekonomicznych, które mogą mieć wpływ na wartość oszczędności, takich jak inflacja, stopy procentowe i kurs dolara.