Przetrwać, zachować, przywrócić: o związku 80. rocznicy Wielkiego Zwycięstwa ze 160. rocznicą Muzeum-Rezerwatu w Nowogrodzie

Na cześć Dnia Zwycięstwa i w przededniu rocznicy powstania Muzeum-Rezerwatu w Nowogrodzie w budynku Kremlowskich Budynków Rządowych otwarto wyjątkową wystawę „Pamięć smutku jest szorstka, pamięć chwały jest żywa”. Ponad 300 autentycznych pamiątek jest świadkami tragicznych wydarzeń na froncie wołchowskim i północno-zachodnim, tych strasznych dni, gdy wróg starł duchowe centrum Rosji z powierzchni ziemi. Świadczą o tym nagrania z kroniki wojennej, na których widać rozrzucone na śniegu figury z pomnika „Tysiąclecia Rosji”...

Podczas okupacji w latach 1941–1944 Muzeum Nowogrodzkie utraciło ponad 30 tys. zabytków dziedzictwa kulturowego; wojna wyrządziła pozornie nieodwracalne szkody starożytnemu miastu rosyjskiemu i kulturze narodowej. Eksponaty wystawy poświęconej 80. rocznicy Wielkiego Zwycięstwa opowiadają o bohaterstwie, odwadze i czynach żołnierzy frontowych, o wytrwałości narodu rosyjskiego i wierze, że wszystko się odrodzi, a Nowogród zostanie ostatecznie ocalony. Oraz jego perełka – muzeum.

Historia Muzeum-Rezerwatu w Nowogrodzie liczy 160 lat; dziś jest to jedno z wiodących i najchętniej odwiedzanych muzeów federalnych. To, co zaczęło się jako niewielka kolekcja zabytków, rozwinęło się w wielki ośrodek naukowy i kulturalny, który chroni światowej sławy dziedzictwo Nowogrodu Wielkiego. Zgromadziła dziesiątki zabytków architektury, realizuje różnorodne projekty wystawiennicze i badawcze, a jej zbiory obejmują około miliona jednostek magazynowych.

Jeśli od dłuższego czasu nie odwiedziłeś muzeum, dobrym pomysłem będzie zrobienie tego w przededniu rocznicy. Zapoznaj się ze wspomnianą wystawą z okazji 80. rocznicy Zwycięstwa, aby lepiej zrozumieć przeszłość. Można również dołączyć do uczestników „Nocy Muzeów”, która tradycyjnie (i symbolicznie) odbywa się w przeddzień urodzin muzeum. Jest to jeden z najpopularniejszych formatów pracy tej instytucji. „Noc”-2025 odbędzie się 17 maja i sądząc po programie, zapowiada się niezwykle emocjonująco. Przygotowywane są również inne wydarzenia, które mają na celu edukowanie nas i poszerzanie naszych horyzontów.

Można dowiedzieć się wielu ciekawych rzeczy, jeśli zajrzy się do społeczności muzealno-rezerwatowej na portalu społecznościowym VKontakte. Pod hasłem „160 opowieści na 160-lecie muzeum” ruszył cykl wirtualnych podróży do najbardziej niezwykłych i klimatycznych zakątków przestrzeni muzealnej Ziemi Nowogrodzkiej. Przygotowywane są również opowieści o ludziach, odkryciach, losach i wspomnieniach.

Na tym samym zasobach, w zwycięskich dniach maja, zadebiutowały dwa niezwykłe projekty medialne. „Pułk Muzealny” – mini opowieści z fotografiami o pracownikach, którzy na początku Wielkiej Wojny Ojczyźnianej ratowali muzealne kosztowności, wynosili, co się dało, zakopywali, a w latach powojennych gromadzili i restaurowali. Pułk ten był bardzo nieliczny - składał się z zaledwie kilku pracowników, od dyrektora po kwatermistrza, ale byli ludzie fanatycznie oddani swojej pracy, którzy nie zauważali, że robią coś bohaterskiego.

Przyzwyczailiśmy się do tego, że o przeszłości dowiadują się od pracowników muzeów. Ale oprócz historii Nowogrodu i historii kraju, każdy pracownik muzeum ma swoją historię i własne porachunki z wojną. „Pamięć Serca” to nazwa kolejnego projektu w serwisie społecznościowym, przygotowanego przez zespół z okazji 80. rocznicy Zwycięstwa i 160. rocznicy istnienia swojej instytucji. To seria filmów przedstawiających historie uczestników Wielkiej Wojny Ojczyźnianej, krewnych i przyjaciół pracowników muzeum.

Dyrektor generalny instytucji, Siergiej Bryun, jako pierwszy zabrał głos w filmie „Pamięć serca” i opowiedział historię swoich dziadków. Ten apel pokoleń podjęli zastępca dyrektora Ilja Mielnikow, starsi pracownicy naukowi Julia Komarowa, Ljubow Eryszewa, Władimir Warnajew, Elwira Manukjan , Ludmiła Parszyna. Zapoznanie się z filmami zajmie Ci zaledwie kilka minut. Jednocześnie każda z tych serdecznych opowieści rodzinnych opowiada nie tylko o losach ludzi pokolenia zwycięzców, ale także o tym, że dzięki nim zachowane są unikalne przedmioty i wartości, nasza kultura narodowa żyje i rozwija się, a są specjaliści, którzy tego bogactwa chronią.

W projekcie tym Ludmiła Parszyna opowiada o swoich rodzicach, którzy brali udział w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej. Dziś uważana jest za najbardziej doświadczoną specjalistkę tej placówki; jej staż pracy w Muzeum Nowogrodzkim wynosi 57 lat! Choć, jak sama Ludmiła Władimirowna przyznała w rozmowie z naszym korespondentem, nigdy nawet nie pomyślała, że ​​całe jej życie będzie poświęcone tylko jednej rzeczy – muzeum.

„ Teraz szczególnie rozumiesz, że wiele zostało przekazane przez rodziców. Brali udział w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej, wiele przeżyli i wiele stracili w tym czasie. Byli surowi i wymagający, ale starali się wprowadzić moją siostrę i mnie w kulturę, odwiedzaliśmy razem różne muzea i wystawy” – dzieli się Ludmiła Władimirowna. – Po szkole chciałem iść na Akademię Sztuk Pięknych, ale nie zdałem konkursu. Musiałem gdzieś pracować. Moja matka nalegała, abym poszedł do Muzeum Nowogrodzkiego jako zwykły pracownik. Teraz nasze muzeum-rezerwat jest tak sławne i duże, ale wtedy było inaczej. Głównym obiektem mojego podziwu byli wtedy ludzie! Jestem przy nich jak czysta karta, a oni są najmądrzejsi, wszystko wiedzą, są nieosiągalni i bardzo oddani swojej pracy .

Dziś to samo można powiedzieć o naszym rozmówcy. Ludmiła Parszyna całe swoje życie poświęciła Nowogrodzkiemu Muzeum-Rezerwatowi: oprowadzała wycieczki po różnych muzealnych obiektach, prowadziła badania, wyjeżdżała na wyprawy, zbierając eksponaty sztuki ludowej, współpracowała z archeologami – interesowało ją wszystko. W latach 1985-2011 była dyrektorką Muzeum Architektury Drewnianej w Witosławicach. Mówi, że „ nawet będąc wąskim specjalistą, ciągle odkrywasz coś dla siebie; muzeum jest środowiskiem, które nieustannie wymaga korzystania z wiedzy; w procesie muzealnym życie toczy się dalej ”.

Teraz ona, Ludmiła Władimirowna Parszyna, uważana jest za chodzącą encyklopedię Muzeum Nowogrodu, która dorastała w kręgu tak wybitnych specjalistów, jak Leonid Jegorowicz Krasnorechyev, Władimir Iwanowicz Powietkin, Ludmiła Iwanowna Petrowa, Walentin Ławrentiewicz Janin i inni. Ale to już inna historia, o której w niedalekiej przyszłości opowie Państwu nowogrodzka gazeta internetowa.

Swietłana Lebiediewa

Zdjęcie autorstwa Ludmiły Stepiko,

Biuro prasowe Nowogrodzkiego Państwowego Zjednoczonego Muzeum-Rezerwatu ,

z archiwum redakcyjnego i archiwum osobistego Ludmiły Parszyny