Meditaties van de kat Murr

Ik heb nu iets meer dan een jaar een schildpadkat die Susi heet. Sinds ze een maand oud was en thuiskwam, is ze gefascineerd door de computer. Soms, als ik schrijf – ik gebruik altijd een laptop – springt ze voor me en staart me verbijsterd aan. Andere keren krabt ze haar onderarm aan de hoek van het scherm. Als ik opsta van mijn stoel en het kantoor verlaat, loopt ze discreet naar de computer en gaat erop zitten. Ze moet wel denken: als die kerel dag en nacht typt, moet hij wel heel cool zijn. Ik heb haar nooit betrapt, maar ik weet dat ze ook typt, op haar eigen manier, want vaak als ik thuiskom, staat de computer in de vliegtuigmodus, en toen ik WhatsApp Web open had laten staan, stuurde ze een bericht naar Tessa Calders, de dochter van de schrijver Pere Calders. "Sorry, Tessa, dat heeft de kat geschreven!" schreef ik, terwijl Susi wegliep, diep beledigd omdat ik haar van haar troon had gestoten. "Nou, hij schrijft beter dan veel andere schrijvers", vertelde Tessa me geamuseerd.

Hij stuurde Tessa Calders een berichtje. "Sorry, Tessa, de kat heeft het geschreven!"

Ik leg dit uit aan mijn vriend Rosendo, die een kat heeft die Lucky heet en een kat die Bowie heet, en hij antwoordt met een ongelooflijk verhaal. Rosendo ontwerpt boeken voor een uitgeverij in Albacete die auteursrechtvrije klassiekers uitgeeft. Een van zijn nieuwste werken is Madame Bovary van Gustave Flaubert, in een oude vertaling waar hij niet voor betaalt. Het boek verschijnt en een paar dagen later belt een man de uitgever, woedend omdat hij de roman aan het lezen was. Emma Bovary en haar geliefde brengen de dag opgesloten door in een kamer in het Hôtel de Boulogne, allemaal tegelijk. Plotseling wordt de vertelling onderbroken door een reeks f's, g's, h's, t's en j's: een hele alinea is onverstaanbaar. De redacteur belt Rosendo om te vragen wat er is gebeurd. Mijn vriend opent de pdf, "Bovary.def", en de tekst is prima. Hij opent "Bovary.def.def", en ook die is prima. En "Bovary.def.def.ultimo" is hetzelfde. Maar in de pdf vindt "Bovary.def.def.ultimo.final" de medeklinkerparagraaf onbegrijpelijk. Mijn vriend heeft ook een kantoor aan huis, en op weg naar een frisse neus bij het raam lopen de twee katten vlak langs hem heen. Ze sprongen over het toetsenbord en voegden een paar regels toe aan de onsterfelijke pagina's van Flauberts roman. Niemand merkte het, en hij ging met die rommel naar de drukker. Rosendo wilde de katten wurgen. "In het begin volgden ze het kleine cursorpijltje," herinnert hij zich. "Daar brachten ze uren mee door. Maar dit is iets anders!" Ik probeer hem te troosten door te zeggen dat het met AI erger zal zijn dan met de katten. Ik heb een heel goed artikel gelezen van Paul B. Preciado met een oproep tot een klikstaking: we moeten stoppen met het voeden van de AI, want het is een poging om taal te koloniseren. Binnenkort zullen we moeten betalen om te kunnen spreken. vkfjvzvjsllñjñjjjlgjjffhffcjehegjhkcjbljldfrkghshgkskhgdkjhdgjdg lbjdljdljhdjhrjhdthldjñsldjhdsjldjñdjklsdhjklhdsjkñldkhñdkñhdlhkñhdkñdkdlkñdkñdkhdhñkhshfgksksf