UilPoste Fvg meldt een ernstige crisis op postkantoren vanwege personeelstekorten.

De vestigingen van Poste Italiane in Friuli-Venezia Giulia kampen met een ongekende werkgelegenheidscrisis, zoals blijkt uit het recordaantal pensioneringen, gestimuleerde vrijwillige ontslagen en vrijwillige ontslagen die de afgelopen jaren kenmerkend zijn geweest. Deze aantallen zullen tegen het einde van het jaar nog verder toenemen, ondanks een volstrekt onvoldoende aantal aanwervingen. Ugo Spadaro, secretaris-generaal van UilPoste Fvg, hekelde deze dramatische situatie. Hij benadrukte dat de redenen voor deze uittocht meervoudig zijn en grotendeels verband houden met moeilijke arbeidsomstandigheden, onopgeloste structurele problemen en lage lonen waardoor werknemers niet rond kunnen komen. "De werkomgeving bij Poste Italiane is onhoudbaar geworden", aldus Spadaro. Werknemers worden geconfronteerd met moeilijke werkomstandigheden in een giftige atmosfeer, aangewakkerd door interne dynamiek die verband houdt met vakbondsverschillen. Een onhoudbare werkdruk en een historisch laag personeelstekort, gecombineerd met een steeds toenemende commerciële druk, putten de energie van werknemers uit. Deze problemen hebben geleid tot een zorgwekkende toename van vrijwillige ontslagen, wat een negatieve impact heeft gehad op het management van de bestaande personeelsafdelingen, die situaties van werkgerelateerde stress melden." Het bedrijfsplan van Poste Italiane, gericht op "werkflexibiliteit" en "personeelsreductie", werd door vier vakbonden onderschreven. Via een flitsovereenkomst, die werd gesloten als onderdeel van een afkoelingsperiode na een arbeidsconflict dat binnen vier dagen was geopend en gesloten, hebben ze met hun handtekeningen een reeks steeds slechter wordende reorganisaties in gang gezet die niet alleen van invloed zullen zijn op de werkomstandigheden, maar ook op het privéleven van de werknemers. Deze reorganisaties, die we niet hebben ondertekend, hebben in Friuli Venezia Giulia geleid tot de rationalisatie van postkantoren, de sluiting van 19 servicecentra en de drastische vermindering van 70 bezorgzones. Dit heeft geleid tot een dramatische productiviteitsstijging per werknemer. Verschillende perifere bezorgcentra zijn samengevoegd tot logistieke centra in de stad, wat heeft geleid tot langere reisafstanden en, belangrijker nog, eenzijdige veranderingen in de werklocatie. Werknemers zijn hiervan de dupe: ze worden geconfronteerd met een onhoudbare werkdruk, hongerlonen en steeds toenemende stress. Bovendien ontvangen burgers een inefficiënte universele postdienst, dankzij de aanzienlijke besparingen op personeelskosten van het bedrijf. Ondertussen probeert het management van Poste Italiane de uitstroom van afgestudeerde financieel adviseurs, die op leercontracten zijn aangenomen, tegen te gaan door hen ad-hocbonussen aan te bieden die, naast hun salaris, ook hun toekomstige pensioen verbeteren. Dit moet voorkomen dat deze jonge professionals, aangetrokken door lucratievere kansen in de bank- en verzekeringssector, het bedrijf verlaten. Volgens Spadaro is deze aanpak echter oneerlijk voor degenen die jarenlang met professionaliteit en toewijding hebben gewerkt zonder enige financiële beloning.

"De crisis is nu duidelijk en kan niet langer worden genegeerd", concludeert Spadaro. "Werknemers eisen radicale verandering: we moeten een gezonde en respectvolle werkomgeving herstellen, waarde hechten aan verdiensten en vaardigheden, en echte onderhandelingen starten om de arbeidsomstandigheden te verbeteren. We kunnen niet langer toestaan dat de waardigheid van mensen en werk in twijfel wordt getrokken. Het is tijd om naar de stem van werknemers te luisteren en bedrijfsbeleid dat uitsluitend en alleen op winst gericht is, radicaal te herzien."