Rzeczywistość obnaża ideologię

To, co kiedyś było postrzegane jako przekleństwo przez te samozwańcze grupy lewicowe, jest teraz głównymi obrońcami silnego kursu wymiany peso, trwałości wolnego handlu, a nawet zindywidualizowanego systemu emerytalnego. Brutalna rzeczywistość ich rzekomej ideologii.

To, co przez dziesięciolecia krytykowali pod adresem neoliberałów, technokratów i nieczułych prawicowych przywódców, teraz jest dla nich przydatne, ponieważ oni, administracja kraju, zdali sobie sprawę, że to jest to, co działa.

Powiązanie peso z dolarem to narodowa trauma wynikająca z dewaluacji w ubiegłym stuleciu, ale peso, którego zaciekle bronili populiści w przeszłości, nie ma nic wspólnego z walutą kraju, który na początku tego stulecia dbał o stabilność makroekonomiczną, dywersyfikował eksport i pozwolił rynkowi kontrolować kurs walutowy.

Chwalenie się, że parytet peso/dolar jest osiągnięciem reżimu na obecnym poziomie, jest jedynie dyskursywną maską, mającą na celu uniknięcie konieczności zmierzenia się z rzeczywistością spowolnienia gospodarczego i utraty miejsc pracy.

W maju ubiegłego roku w Meksykańskim Instytucie Ubezpieczeń Społecznych (IMSS) zarejestrowano prawie 46 000 mniej miejsc pracy, co jest najgorszym spadkiem piątego miesiąca w roku od rozpoczęcia prowadzenia rejestrów, oczywiście z wyłączeniem pandemii COVID-19. Zamiast tego porozmawiajmy o super peso.

To samo dzieje się z przekazami pieniężnymi. Ten reżim włącza je do swojej narracji, jakby były osiągnięciem jego administracji, podczas gdy są konsekwencją historycznej porażki kraju w utrzymaniu Meksykanów na ich własnej ziemi.

Musimy zdać sobie sprawę z tego, że obecny reżim obecnie opowiada się za wolnym handlem i indywidualnymi kontami emerytalnymi zarządzanymi przez Afores. Najwyraźniej robią to nie z przekonania, ale raczej ze zdrowego rozsądku, który wiąże się z rzeczywistością sprawowania władzy.

Ci sami ludzie, którzy twierdzili, że NAFTA jest pogłębieniem modelu neoliberalnego, teraz robią wszystko, co w ich mocy, aby utrzymać wolny handel ze Stanami Zjednoczonymi, ponieważ nie mogą zaprzeczyć, że była to słuszna decyzja w celu pobudzenia gospodarki Meksyku.

Podczas ostatniej kampanii prezydenckiej pojawiły się obietnice zakończenia indywidualnego modelu emerytalnego dla pracowników sektora publicznego i nauczycieli, ale rzeczywistość finansów publicznych i brak możliwości utrzymania systemu repartycyjnego sprawiły, że prezydent Sheinbaum uznała, że ​​spełnienie jej obietnicy jest niemożliwe.

Tak więc chwalenie się parytetem kursów walutowych jako osiągnięciem rządu jest wyłącznie zabiegiem narracyjnym, ale obrona wolnego handlu i stabilności finansowej zapewnianej przez obecny system emerytalny wiąże się z faktem, że zmiana modelu doprowadziłaby do głębokiego i natychmiastowego kryzysu.

W przeciwieństwie do tego, co może się zdarzyć w przypadku innych decyzji, takich jak likwidacja edukacji, reforma energetyczna, a nawet przejęcie sądownictwa, istnieje ryzyko, że wywołane nimi kryzysy wybuchną nie natychmiast, ale w przyszłości, gdy ktoś inny będzie musiał przejąć władzę.