Verpleegkundig specialisten cruciaal bij de behandeling van ouderen, terwijl het aantal geriaters afneemt

Op vrijdag heeft Stephanie Johnson een drukke agenda: ze rijdt met haar donkerblauwe Jeep van het ene naar het andere huis van de patiënt en ziet er in totaal acht. Ze is zwanger van haar tweede kind en sleept daarom een ​​rugzak mee in plaats van een traditionele zwarte tas om een ​​laptop en essentiële medische benodigdheden in te vervoeren: een stethoscoop, bloeddrukmeter en pulsoximeter.

Ze vergeet de lunchpauze; vaak eet ze een boterham of wat nootjes voordat ze op weg gaat naar haar volgende patiëntbezoek.

Op een sombere vrijdag in januari had Johnson, een verpleegkundig specialist die ouderen behandelt, een consult in het hospice met Ellen, een patiënte van in de negentig met een afnemende gezondheid. Om Ellens identiteit te beschermen, gebruikt KFF Health News haar achternaam niet.

"Hallo. Hoe gaat het?" vroeg Johnson toen ze Ellens slaapkamer binnenkwam en naar haar pijn informeerde. De gordijnen waren dicht. Ellen zat in een rolstoel en droeg een witte trui, een grijze joggingbroek en donzige sokken. Om haar witte haar was een haarband geknoopt. Zoals gewoonlijk stond de tv hard op de achtergrond.

"Het is prima, behalve deze hoest die ik al heb sinds de middelbare school," zei Ellen.

Ellen had de diagnose vasculaire dementie, perifeer vaatlijden en diabetes type 2 gekregen. Afgelopen najaar namen de artsen de moeilijke beslissing om haar voet te opereren. Vóór de operatie zag Ellen er altijd kleurrijk uit, met paarse, gele, blauwe, roze en dikke kettingen. Ze genoot van de gesprekken met de andere bewoners van haar volwassen gezinswoning in de staat Washington. Ze had een flinke eetlust die haar vroeg aan de ontbijttafel bracht. Maar de laatste tijd was haar enthousiasme voor eten en gezelligheid afgenomen.

Johnson kwam op ooghoogte met Ellen om haar te onderzoeken. Hij beoordeelde haar gewrichten en bewegingsbereik, controleerde haar bloeddruk en luisterde naar haar hart en longen.

Voorzichtig verwijderde Johnson het verband om Ellens tenen te onderzoeken. Haar onderbenen waren rood maar voelden koud aan, wat erop duidde dat haar toestand niet verbeterde. Ellens twee jongere zussen hadden een volmacht voor haar en maakten duidelijk dat ze vooral wilden dat ze het zo comfortabel mogelijk had. Nu vond Johnson het tijd om dat moeilijke gesprek met hen te voeren over Ellens prognose en haar voor te stellen voor een hospice.

"Onze patiënt is niet alleen de oudere", zei Johnson. "Het is vaak ook het familielid of de persoon die hen helpt te verzorgen."

Verpleegkundig specialisten voeren deze gesprekken steeds vaker, omdat hun patiëntenbestand steeds ouder wordt. Ze vullen steeds vaker een gat dat naar verwachting zal toenemen naarmate de oudere bevolking explosief groeit en het aantal geriaters afneemt. De Health Resources and Services Administration voorspelt een toename van de vraag naar geriaters met 50% tussen 2018 en 2030, wanneer de hele babyboomgeneratie ouder dan 65 zal zijn. Tegen die tijd zullen naar verwachting honderden geriaters met pensioen gaan of hun specialisme verlaten, waardoor hun aantal zal dalen tot minder dan 7600, terwijl er relatief weinig jonge artsen in het vakgebied zullen toetreden.

Dat betekent dat veel ouderen afhankelijk zullen zijn van andere huisartsen, die de vraag nu al niet meer aankunnen , en van verpleegkundig specialisten, wier aantal snel groeit. Het aantal verpleegkundig specialisten dat gespecialiseerd is in geriatrie is sinds 2010 meer dan verdrievoudigd, waardoor de beschikbaarheid van zorg voor de huidige groep senioren is toegenomen, zo blijkt uit een recent onderzoek in JAMA Network Open.

Volgens een onderzoek uit 2024 is 15% van de ongeveer 431.000 gediplomeerde verpleegkundig specialisten, net als Johnson, bevoegd om ouderen te behandelen.

Johnson en haar man Dustin hebben een eigen praktijk met een verpleegkundige in de regio Seattle, Washington, waar ze zelfstandig kan werken. Zij en haar team, bestaande uit vijf extra verpleegkundig specialisten, proberen elk ongeveer tien patiënten per dag te zien en bezoeken ze elke patiënt om de vijf tot zes weken. Een bezoek duurt meestal een half uur tot een uur, afhankelijk van de casus.

"Er zijn zoveel ouderen die aan huis gebonden zijn, en we bereiken ze nauwelijks", zei Johnson. "Voor degenen die nog thuis wonen, is de behoefte enorm."

Laura Wagner, hoogleraar verpleegkunde en gemeenschapsgezondheidssystemen aan de Universiteit van Californië in San Francisco, benadrukte dat verpleegkundig specialisten niet proberen artsen te vervangen; ze proberen tegemoet te komen aan de behoeften van patiënten, waar die zich ook bevinden.

"Een van de dingen waar ik het meest trots op ben, is de rol van verpleegkundig specialisten", zei ze. "Wij betreden gebieden waar andere zorgverleners dat misschien niet doen, en de geriatrie is daar een goed voorbeeld van."

Praktijklimieten

Nurse practitioners zijn gediplomeerde verpleegkundigen met een geavanceerde opleiding die hen in staat stelt ziekten te diagnosticeren, diagnostische tests te analyseren en medicijnen voor te schrijven. Hun groei heeft de eerstelijnszorg versterkt en, net als artsen, kunnen ze zich specialiseren in specifieke takken van de geneeskunde. Johnson heeft bijvoorbeeld een geavanceerde opleiding in de geriatrie.

"Als we een tekort hebben aan geriaters, dan is het inhuren van meer verpleegkundig specialisten met een opleiding in de geriatrie een ideale oplossing", aldus Wagner, "maar er zijn veel belemmeringen."

In 27 staten en Washington D.C. mogen nurse practitioners zelfstandig hun beroep uitoefenen. In de rest van het land moeten ze echter een samenwerkingsovereenkomst hebben met of onder supervisie staan ​​van een andere zorgverlener om zorg aan ouderen te verlenen. Medicare vergoedt de kosten van nurse practitioners doorgaans voor 85% van het bedrag dat het aan artsen betaalt.

Vorig jaar lobbyden de American Medical Association en haar partners in meer dan 40 staten tegen wat zij zien als 'scope creep' in de uitgebreide rol van verpleegkundig specialisten en andere zorgprofessionals. De AMA wijst erop dat artsen meer scholing en aanzienlijk meer klinische ervaring moeten hebben dan verpleegkundig specialisten. Hoewel de AMA stelt dat teams onder leiding van artsen de kosten laag houden, vond een onderzoek uit 2020 in Health Services Research vergelijkbare patiëntresultaten en lagere kosten voor verpleegkundig specialisten. Andere onderzoeken, waaronder een onderzoekuit 2023 in het tijdschrift Medical Care Research and Review, toonden aan dat zorgmodellen met verpleegkundig specialisten betere resultaten opleverden voor patiënten met meerdere chronische aandoeningen dan teams zonder verpleegkundig specialist.

Vijf staten hebben verpleegkundigen sinds 2021 volledige bevoegdheid verleend, waarbij Utah de meest recente staat was die de eisen voor toezicht op artsen in 2023 afschafte . In maart werd echter wetsvoorstel 849 van het Huis van Afgevaardigden van Mississippi , dat de onafhankelijkheid van verpleegkundigen zou hebben vergroot, verworpen. Ondertussen verzamelden 30 artsen uit Texas zich om de volledige inspanningen in Austin te stoppen.

"Ik ben het er absoluut niet mee eens dat wij hun bevoegdheden schenden en dat wij niet zelf de volledige bevoegdheid zouden moeten hebben", aldus Johnson.

Ze heeft gewerkt onder supervisie van artsen in Pennsylvania en de staat Washington, maar begon in 2021 patiënten te behandelen in haar eigen praktijk. Net als veel verpleegkundig specialisten behandelt ze haar patiënten thuis. Het eerste wat ze doet als ze een nieuwe patiënt krijgt, is hun recepten beheren en onnodige medicijnen weggooien, vooral die met ernstige bijwerkingen.

Ze werkt met de patiënt en een familielid dat vaak een volmacht heeft. Ze houdt hen op de hoogte van subtiele veranderingen, zoals of iemand verbaal en eetvaardig is geweest en of zijn of haar medische toestand is veranderd.

Hoewel er enige overlap is in de expertise van geriaters en verpleegkundig specialisten, zijn er gebieden waarop verpleegkundigen doorgaans uitblinken, aldus Elizabeth White, universitair docent gezondheidszorg, beleid en praktijk aan de Brown University.

"We zijn over het algemeen iets sterker in zorgcoördinatie, voorlichting aan familie en patiënten, en het integreren van zorg, sociale en medische behoeften. Dat is typisch iets voor de verpleegkunde," zei ze.

Die zorgcoördinatie zal nog belangrijker worden naarmate de VS ouder wordt. Momenteel is ongeveer 18% van de Amerikaanse bevolking 65 jaar of ouder. In de komende 30 jaar zal het aandeel senioren naar verwachting stijgen tot 23%, doordat medische en technologische vooruitgang mensen in staat stelt langer te leven.

Patiënt en familie

In een kantoor naast Ellens slaapkamer belde Johnson Ellens jongere zus Margaret Watt om Ellen aan te raden zich in een hospice te laten opnemen. Johnson vertelde haar dat Ellen een longontsteking had opgelopen en dat haar lichaam het niet aankon.

Watt waardeerde het dat Johnson de familie jarenlang op de hoogte had gehouden van Ellens toestand. Hij zei dat ze goed communiceerde.

"Ze had gelijk," zei Watt. "Wat ze zei dat er zou gebeuren, gebeurde ook."

Een maand na het consult overleed Ellen vredig in haar slaap.

"Ik voel wel degelijk verdriet", zei Johnson, "maar er is ook een gevoel van opluchting dat ik haar tijdens haar lijden heb bijgestaan ​​en heb geprobeerd het te verlichten, en dat ik haar in die tijd heb geholpen om de prioriteiten van haarzelf en haar familie te verwezenlijken."

Jariel Arvin is verslaggever bij het Investigative Reporting Program aan de Graduate School of Journalism van de University of California-Berkeley. Hij publiceerde dit artikel dankzij een subsidie ​​van de SCAN Foundation .