Immigratie: het circus dat vlam vatte

We hebben onlangs via de media gezien wat Irineu Teixeira niet de derde wereld noemde, maar de "vierde" en "vijfde wereld". Wat er in Parijs gebeurde nadat Paris Saint-Germain (PSG) de Champions League had gewonnen, is een schande. Sterker nog, het is absoluut verwerpelijk. Het is de totale ineenstorting van de burgermaatschappij en pure wreedheid. Parijzenaars (en hun gele hesjes) staan ​​niet bepaald bekend om hun matigheid, maar de totale chaos waarin Parijs is vervallen, was niet hun schuld.

Dit brengt ons bij een belangrijke vraag, vooral na de uitslag van de recente parlementsverkiezingen in Portugal. Ik heb het over het culturele pluralisme en de etnische diversiteit die het Bloco de Esquerda (Linkse Blok) zo sterk propageert.

Het multiculturalisme van Parijs en Frankrijk zet ons aan het denken. Vrijwel alle mensen die op de beelden van de viering van de overwinning van PSG verschijnen, zijn niet van Franse afkomst. De overgrote meerderheid zijn immigranten uit Noord-Afrika of moslims. De staat waarin ze Parijs verlieten is betreurenswaardig. Ik herinner me dat PSG voor het eerst de EK-titel won. Met andere woorden, wat een moment van gezonde en gecontroleerde viering had moeten zijn, liep uit op een ware slachting. Maar voor deze mensen maakt het niet uit of ze winnen of verliezen. Elke gelegenheid om "alles kapot te maken" dient om het onrechtvaardige te rechtvaardigen. De beelden op het nieuws tonen de mens in zijn meest barbaarse en primitieve staat. En dat allemaal dankzij voetbal! Maar is dat wel zo? Het lijkt me dat deze mensen een natuurlijke neiging hebben om alles te vernietigen wat we als natiestaten willen behouden. De waarden en cultuur zijn duidelijk verschillend, hoe graag we ook willen denken dat ze hetzelfde zijn. Hun daden spreken luider dan welke alinea dan ook die ik hier zou kunnen schrijven.

Er zijn talloze incidenten gemeld, zoals vrouwen die uit angst hun auto niet uit konden. Paniek op de weg. Vandalisme en massale vernielingen. Er zijn zelfs doden gevallen. Dit soort gedrag is zorgwekkend en kan niet ongestraft blijven. Deze criminelen moeten ter verantwoording worden geroepen voor hun daden.

Dat gezegd hebbende, moet Europa, met het grootste verantwoordelijkheidsgevoel en de grootste urgentie, haar samenlevingen en grenzen heroverwegen, namelijk voor wie ze openstelt en op welke manier. Wat we meemaken, is de totale verwaarlozing van Europese waarden. Nu, als het voor de 50 Europese landen al moeilijk is om cohesie, vrede en welvaart te behouden, kan het onbeperkt openstellen van grenzen, zonder duidelijke regels, leiden – en waarschijnlijk ook – tot een situatie van totale wanorde.

Het is onvermijdelijk dat te midden van deze volksverhuizing uit landen die cultureel sterk verschillen van de onze, het vaderlandsgevoel en de liefde voor het vaderland verloren zullen gaan. Ik wil graag het motto in herinnering roepen dat de erfenis is van de Verlichting: "Liberté, Égalité, Fraternité" . Voor de Fransen heeft dit motto betekenis. Het vindt zijn oorsprong in de bakermat van de Franse natie en elke Fransman zou het trots in zijn of haar geest moeten griffen. Want het is niet zomaar een motto. Het is cultuur, een instinct voor eenheid, het is de Bastille, het is samenleven. Een natie is de vrucht van eeuwen van bloed en opoffering, delen en glorie, van liederen en gezangen, verhalen en legendes. Onze gewoonten, ons eten, onze manier van denken, van het respecteren en gehoorzamen van regels. Voor degenen die de geschiedenis van een bepaalde natie niet begrijpen of kennen, is een standbeeld slechts een blok steen. Daarom hebben ze het beeld van Jeanne d'Arc geschonden – een symbool van de Franse eenheid. Wat is Frankrijk voor hen?

En het lijkt me onmogelijk dat een Europese burger zich met dit soort gedrag zou identificeren. De waarden die we verdedigen zijn anders en de Europese instellingen herinneren ons daar dagelijks aan. Sterker nog! Ik begrijp niet hoe ideologische agenda's baat kunnen hebben bij de ontmanteling van hele naties. Is dit pure onwetendheid? Deze machtshonger kan niet alles waard zijn. Het discours moet veranderen en de prioriteiten moeten anders worden. Bovenal moet er politieke verantwoordelijkheid zijn.

Als Portugees burger maak ik me nog meer zorgen over wat er in ons land gebeurt. De uitslag van de recente parlementsverkiezingen weerspiegelt een Portugal dat hier genoeg van heeft. Het maakt niet meer uit waar kiezers op het politieke spectrum staan. Iedereen heeft genoeg van de anarchie waarin we al tientallen jaren leven. Maar naarmate de tijd verstrijkt, slaat vermoeidheid om in zorgen. En de ongebreidelde immigratie is een hot topic! Niemand wil het voor de hand liggende beweren, omdat het politiek incorrect is en we er vandaag de dag allemaal erg gevoelig voor zijn. Maar de waarheid is dat het Frankrijk van vandaag niet Frans is! Net zoals Portugal niet langer Portugees is! De Fransen identificeren zich in feite niet met wat er in Frankrijk is gebeurd. Wat we zagen waren bandieten. Het zijn echte bendes hooligans die alles vernielen en ondertussen onschuldige mensen intimideren. De vlaggen die op de achtergrond van de video's die we bekeken verschijnen, zijn voornamelijk die van Palestina, Marokko en Egypte. Er zijn geen Franse vlaggen te bekennen. Dit is een invasie van Europa en het einde van Frankrijk als natie. De Europeanen worden vervangen door wie dan ook en onze politici kijken de andere kant op.

In Portugal, hoewel de situatie nog niet zo alarmerend is, begint zich een scenario af te tekenen dat vergelijkbaar is met dat van Parijs. Dit kan worden verklaard door terug te grijpen naar de immigratiewet die Portugal heeft veranderd in een fabriek voor de legalisering van immigranten, met catastrofale gevolgen voor het land – en die niets te maken heeft met globalisering. De vraag is terecht waarom António Costa en Constança Urbano de Sousa de toenmalige directeur van SEF onder druk zetten om af te treden. Het antwoord is simpel: ze wilden haar dwingen te liegen!

In 2017 werd een wetswijziging goedgekeurd, met brede politieke en media-steun, die het mechanisme van "blijk van belangstelling" introduceerde in het regularisatieproces van immigranten. Destijds waarschuwde SEF-directeur Luísa Maia Gonçalves voor de risico's van deze maatregel en voorzag hij ernstige gevolgen. De cijfers die vanaf 2017 volgden, bevestigden de voorspellingen, met een aanzienlijke toename van het aantal gevallen, in tegenstelling tot de cijfers tot 2016.

Ik wil erop wijzen dat de toenmalige oppositieleider, Pedro Passos Coelho, herhaaldelijk waarschuwde voor de potentieel rampzalige gevolgen van de door de regering van Geringonça gepromote wijzigingen in de nationaliteits- en immigratiewetgeving. Niemand bekommerde zich erom! Deze waarschuwingen werden genegeerd om Passos Coelho koste wat kost te verwijderen. Vandaag de dag zijn de gevolgen van deze roekeloosheid duidelijk zichtbaar. En hoewel velen proberen de moed van hun schouders te schudden, kunnen ze niet met een gerust hart zeggen dat ze niet gewaarschuwd zijn.

Onze politici zouden hun politieke strategieën moeten heroverwegen en overwegen dat de stemmen die onze emigranten bij de parlementsverkiezingen uitbrengen misschien niet racistisch of xenofoob zijn. Het zijn niet de stemmen van analfabeten of onwetenden, zoals velen hebben beweerd. Het zijn bijvoorbeeld de stemmen van mensen die in Parijs wonen en deze rotzooi zat zijn. Als ze ooit naar Portugal terugkeren, zullen ze hier zeker niet hetzelfde feest willen zien. Dit is een politieke analyse die ik graag door politieke analisten en journalisten zou zien, in plaats van door te gaan met de gebruikelijke politiek die de democratie alleen maar devalueert.

Met ongecontroleerde immigratie is er geen veiligheid, geen vrede, geen vrijheid. Wat we in Parijs zagen gebeuren, zal in Portugal ook gebeuren als onze politici de olifant in de kamer blijven negeren. Als Portugezen kunnen we dat niet toelaten. Leve Portugal!